Mja. Pietel en i. hebben last van ochtendautisme. Ik heb ook zo’n beetje mijn ochtendlijke rituelen waar ik moeilijk van afwijk.

Doorgaans ben ik vrij onverschillig als ik wakker word. Ik ben mij dan nog niet écht bewust van mijn eigen emotionele staat. Dat verandert aan het ontbijt. Dat is steevast een kop koffie met een kom onbijtgranen met melk. Sinds ik in Antwerpen woon neem ik het ontbijt bovendien nog met de herhaling van het laatavondnieuws op één. Kwestie van wat bij te blijven. Op dat moment wordt gedefinieerd of ik al dan niet een baaldag heb.

Echt wakker word ik pas bij het wassen. Tanden poetsen en zo. De grijze cellen draaien warm en ik overloop wat ik door de dag moet/ga doen. In het beste geval krijg ik dan allerlei nuttige ideëen. Die probeer ik dan te onthouden tot ik op kantoor ben om er dan verder over na te denken en ze uit te werken.

Normaliter kan ik ’s ochtends wel tegen één en ander. Veel hangt echter af van mijn nachtrust. Slecht geslapen of niet uitgerust? Ga er maar vanuit dat ik dan niet echt aan te spreken ben. Dat uit zich dan in een opvliegende toestand. Betonnen paraplu’s en schuilkelders zijn dan aan de orde. Gelukkig is het tegendeel vaker waar en verschijn ik doorgaans als een opgewekte mens aan het begin van de dag.