Vandaag is ’t nain-elevun. Dat het al tien jaar geleden is. Wat gaat dat snel. Weten jullie nog waar jullie waren, wat jullie deden, toen het nieuws wereldkundig werd gemaakt?

Ik was die middag met een kameraad aan het sleutelen aan de website van onze studentenvereniging. En toen belde zijn vader om te zeggen dat het oorlog was en dat we dringend CNN moesten opzetten. Op het moment dat ik de TV aanzette stortte die tweede toren als een kaartenhuisje in. We hebben daar met open mond naartoe staan kijken.

Ik was er net 20 geworden en ik stond op het punt mijn eerste licentie geschiedenis te beginnen. Tot dan was mijn “voor” en “na”, de val van de Muur. In 1989. In die wintermaanden was ik er 8. Nog niet oud genoeg om te beseffen dat de wereld veranderd was, maar wel oud genoeg om te beseffen dat dit “big” was. Op 11 september besefte ik heel snel dat niets nog hetzelfde zou zijn. De doomsday profeten van de media hebben gelukkig geen gelijk gekregen, maar de wereld is er alvast niet veiliger op geworden.

Ik heb uiteindelijk twee dagen aan de buis gekluisterd gezeten. Toen vertrok ik met een paar vrienden op weekend naar de kust. En ja, ik herinner me dat het weer die zomer ook niet veel beter was dan nu.