Mja, wat er gebeurd is bij De Morgen, daar heb ik het toch wel wat moeilijk mee. Kwaliteitskranten – what’s in a name – in Vlaanderen, je kan ze op een hand tellen. Thuis zijn we altijd geabonneerd geweest op De Standaard. Ik ben zowat opgegroeid met die krant: meer dan eens zat ik er als jongeling met de schaar in om al wat boeide te sparen in archiefdozen en mappen. Maar de laatste jaren begon de kwaliteit wat tegen te vallen.

Met het ouder worden krijgt een mens nu eenmaal een andere, rijpere blik op de wereld en wat er in de kranten staat. En in onze huidige digitale off-on-offline wereld ligt informatie opeens binnen handbereik. Lavaheet en onverslagen. Als een krant de dag nadien dezelfde feiten verslaat, speelt voor mij vooral hoe het gebracht wordt een rol. Dynamisch geschreven en met een frisse kijk. De Oude Dame laat mij wat dat betreft een beetje op mijn honger zitten. Al was het maar omdat ik tijdens de ochtendkoffie bij sommige artikels een déjà lu gevoel heb. Het artikel in kwestie blijkt dan ook een doorslagje van wat er de avond voordien op DS Online stond.

En dus is de keuze tijdens mijn occasioneel frequenteren van de gazettenwinkel snel gemaakt: De Morgen. Fris ogend, jong en net dat tikkeltje meer. Ik kocht het dagblad  omdat ik nieuwsgierig was naar de de laatste Camps en Dewulf. Ik kocht De Morgen omdat ik hun foto’s net iets leuker vond of mij meer aanspreken. Ik kocht De Morgen omdat ik hun opiniestukken net iets verder gaan vond: zonder grootspraak maar wel stevig onderbouwd. Ik kocht De Morgen omdat je voelde dat er een dag en een nacht liefde en hard werk in was gekropen om een degelijk product te leveren.

En dan is het jammer dat je moet horen dat zovele goede journalisten opeens moeten gaan omwille van commerciële belangen.
En dan wordt het nog erger als je moet lezen dat zulks gebeurt met slaande deuren en gefluister over onderlinge afrekeningen.

Alles van waarde is nu eenmaal weerloos.

Nu hebben ze hier thuis reeds enige tijd geleden, nog voor al deze onverkwikkelijkheden, het abonnement op De Morgen ingeruild voor eentje op Le Soir. Een toegift omdat mijn jongste broer een politiek-sociaal wetenschapper is. Het heeft mij wonderlijk verbaast dat die krant mij het De Morgen gevoel gewoon terug weet te schenken. En op de koop toe leer ik meteen ook bij wat er aan de overkant van de taalgrens leeft.

Nu maar hopen dat men bij LS inziet dat niet louter de naam of het merk de gazet verkoopt, wel het harde werk van al die gedreven journalisten in het veld.