Wat een week!

Dinsdag richting kinesist. Ondertussen vaste prik sinds begin september. Met de schouder gaat het ondertussen stukken beter. De man laat mezelf wonderen verrichten.

Woensdag gaf ik voor de laatste keer les in Antwerpen. De voorbije vijf weken mocht ik 4 keer Drupal training geven voor de Vlaamse Ingenieurskamer. Leuk, maar vermoeiend wegens bizarre lestijden.

Donderdag had ik een complete off day na een eerste slapeloze nacht vol muizenissen en te veel gepieker. Wat een eerder onverwacht berichtje teweeg kan brengen. Het superlief pikte mij ’s avonds op aan het station.

Vrijdag. Op het werk een presentatie met resultaten van een intern project geven. Spannend. Heel interessante materie om rond te werken. Het is niet echt een project waar je helemaal tot de eindmeet kan kijken. Je weet wel waar we naartoe moeten, maar om dat in een concrete, efficiënte planning te duikelen en rekening te houden met zoveel mogelijk onbekenden, dat is een uitdaging.

Vrijdagavond kookles. Ook dit jaar kook ik weer. Ik heb gekozen voor de module zuiders koken en gaat eens in de twee weken door dan elke week. Het lagere tempo geeft wat meer ademruimte. Ik kan daar wel van genieten om zo in goed gezelschap te koken en nieuwe dingen te leren.

Zaterdag: verjaardagsfeestje van de schoonzus van het lief.

Zondag doopfeest van mijn eerste petekind! Ik ben daar vaneigens ongelofelijk blij mee. Geweldig familiefeest bij P. & J. en een mooie doopceremonie. Heerlijke handgemaakte taart van P. en L. en koffie toe. ’s Avonds van Diest terug westwaarts.

Vandaag: ik hang in de touwen. De voorbije dagen was ik mijn stem al kwijt en sliep ik niet echt fantastisch. Na de uitputtingsslag van voorbije week heeft het virus dan toch een overwinning thuis gehaald. Vanmorgen suf, mottig, fluimend en krochtend opgestaan. Meteen op doktersbezoek geweest. Ik hoor een dag of drie platte rust houden en een batterij medicatie wacht mij op de keukentafel. Urgh.