Het gaat alweer de goede kant uit met mij. Vandaag gaf ik terug present op het werk. Blij dat ik dat kon doen wat thuis blijven hangen is zo niets voor mij.  Van een maagonsteking ben je echter niet zomaar af. Dus hang ik de komende dagen nog aan wat medicatie… en een dieet.

Nooit gedacht dat ik ooit nog eens op een dieet ging staan. Met mijn eeuwige Ethiopische Lijn ben ik gewend om te kunnen eten wat ik wil en in de hoeveelheden die ik wens. Maar nu moet ik alles wat vettig en/of pikant is laten staan.  En ook wel koffie, thee en, vaneigens, alcohol. De dingen die een extra inspanning van de maag verlangen.

Ergens moet ik zeggen dat het toch maar raar aan doet om opeens koffieloos te vallen. Of om in plaats van een broodje, ’s middags boterhammen met een licht beleg te eten.  Niet dat ik ondertussen uitgehongerd ben of zo. Verre van. Het is toch even wennen aan de gedachte dat ik een aantal dingen voorlopig moet laten staan.

En dan kus ik mijn pollekes in het besef dat dit tijdelijk is. Dat ik niet tot één van die groep van mensen behoor die bepaalde voedelsgroepen compleet moeten vermijden. Stel je voor.

Misschien zou ik dan ook wel voor een cheesy tatoo kunnen gaan, zoals Kyle.

… Of misschien ook niet.