Ik moest er dringend nog eens iets over schrijven, maar dat dringend is ondertussen zo’n beetje zoals onverwijld geworden: met veel uitstel. Soep dus.

Zoals elke quasi elke week gingen J. en ik ook vorige week dinsdag klimmen. We doen dat ’s avonds. Dus de boodschap is een hap eten, de fiets op – dezer dagen de tram – richting klimzaal. Ik had de fout begaan om niets in huis te hebben en wat langer te plakken op het werk. Dus werd het een vette snee pizza. Boy, was I wrong. Na een uurtje in de klimgordel besloot mijn lichaam het voor bekeken te houden. Ik kon doen wat ik wilde, maar mezelf opduwen en rekken was er niet meer bij.

De wijze les die ik daaruit trok is: zorg dat ge iets lichts eet vooraleer ge gaat sporten. Logisch natuurlijk. Maar als ge zelf geen sportmens bent, dan moet ge dat toch door schade en schande nog eens ondervinden vooraleer de boodschap echt aankomt.

En dus besloot ik soep te maken.  Het werd brocolli-courgette soep. Nu, ik ben niet de eerste die over soep blogt. Al was het maar dat het het meest poepsimpele is wat je kan brouwen. Maar aangezien het zo’n lekker soepeke werd wilde ik jullie dit niet onthouden.

U trekt dus richting lokale superette waar ge uw kabas vult met deze ingrediënten:

• Brocolli
• Courgette
• Ajuin of sjalotte
• Rundsbouillon

Maken doet ge zo: de brocolli kuisen en versnijden. Ge wilt de bloemetjes, de rest is van geen nut. Hetzelfde met de courgette en de anjuin slash sjalotte. In een grote pot op een zacht vuur doet fruit ge de ajuin. Dan gaan de brocolli en de courgette er bovenop. Ook die stoof je aan. Ondertussen maak je de bouillon klaar. Dan de gestoofde groentjes laten schrikken met water en de bouillon erbij kappen. Je laat het geheel gedurende een half uur verder garen op een zacht vuurtje. Vervolgens pakt ge uw staafmixer en ge mixt het geheel fijn. Presto! De soep is klaar. Je kan ze nog zeven en aankruiden (ik deed geen van de twee). Als ge het goed gedaan hebt, dan hebt ge nog wel genoeg over om de gaten in uw diepvries mee te vullen.

Op zich hoort ge het zaakje wel wat te zouten en eet ge ze best met een stevige boterham. Ik heb er al twee varianten op: tijdens het garen spekjes opbakken en in mijn soepkom gooien, of er gewoon gruyerekaas bij doen.

Nu, vaak maak ik dat niet. Het is niet iets wat in mij opkomt om zomaar te koken. Tjah, gewoonte en al. Het was collega E. die mij ertoe heeft aangezet. Nu, ik zou zelf op zoek kunnen gaan naar goeie recepten, maar, toegegeven, ik ben in de grond een bijzonder luie mens: soeptips zijn bij deze dus meer dan welkom.

En het klimmen? Wel, dat ging deze week een pak vlotter zo zonder opgeblazen gevoel en latent hongergevoel.

Smakelijk!