Twee weken verlof genomen. Volgende week is het [tag]Rock Werchter[/tag]! Har! En dan ziet een mens opeens dit. Urgh! [tag]Stiptheidsacties[/tag]!

Wééral

Het is nu wel duidelijk dat klantvriendelijkheid bij het spoor een leeg begrip is. In dit geval: de tienduizenden jongeren die afhankelijk zijn van het openbaar vervoer om op de festivalweide te geraken. Méér zelfs, de prijs van het treinticket zit zelfs verrekend in het inkomticket! Dubbele pech dus als je er niet geraakt.

Het is trouwens niet de eerste keer dat ze er bij het spoor het begin van de zomervakantie voor velen weten te verpesten. Zo was er al in 2003 de fijngevoelige beslissing om een 24-urenstaking te houden op de terugkeerdag. Ofwel vertrok je nog de laatste dag (en moest je heel wat optredens missen) ofwel bleef je op goed geluk tot de terugkeerdag. Wij kozen toen voor het laatste. Gelukkig waren er reisbussen voorzien naar de provinciehoofdplaatsen zodat we toch behouden konden terugkeren. Maar de communicatie was toen ronduit onbehouwen. Het was ab-so-luut niét fijn om in het ongewisse te blijven.

Kortom, de spoorbonden hadden al geen krediet meer bij mij, maar nu zijn ze wat mij betreft publieke vijand nr. 1. Ga ik te ver als ik een schimmige spoorbond zoals het Autonoom Syndicaat van de Treinbestuurders (ASTB) – what’s in a name? – asociaal noem? Begrijp me niet verkeerd, staken is een recht. Maar tegen een regeling zoals het “ongelijke premiestelsel” dat reeds enige tijd bestaat? En dan toevallig vlak voor de grote vakantie? Wééral? Ik kan mij écht niet van de indruk ontdoen dat het hier om een schaamlapje gaat van die enkele vakbondsmilitanten die eerder met verlof willen.

Kunnen wij daar iets aan doen? Bitter weinig. Tenzij de petities hier en daar tekenen! En natuurlijk luidop uw proteststem laten klinken. Want het kan nu eenmaal niet dat tienduizenden jongeren wééral de dupe zullen worden van die enkelen die vroeger met vakantie willen.