Ik ben samen met kameraad webster naar [tag]V For Vendetta[/tag] wezen kijken. Deze film van de [tag]Wackowsky Bros[/tag] (de Matrix trilogie) wordt gedragen door de immer bevallige [tag]Natalie Portman[/tag] en Hugo Weaving (ofte Agent Smith in laatst genoemde trilogie).

Over het verhaal kan ik kort zijn: in een alternatieve realiteit – here we go again – wordt Groot Brittanië gedomineerd door een totalitair regime waarin elke dissidente stem brutaal de mond wordt gesnoerd. Leugens, propangada, moord en doodslag zijn ’s burgers deel. Gelukkig is er de protagonist Codename V. wier pad ons Natalie eerder toevallig kruist. Vanaf dat moment zijn ze verbonden in hun strijd tegen het regime.

De realisatie van het verhaal houdt vooral heel wat actie en semi-filosofisch geleuter in. Het verhaal rammelt en véél vragen worden pas later in de film beantwoord of zelfs helemaal niet. De acteerprestaties zijn bovendien niet bepaald om over naar huis te schrijven. Uiteindelijk zakt de film naar zijn einde ineen in een hoop geleuter over burgerzin, democratische waarden, rechten en plichten. Niet dat ik niet achter democratie sta, maar al te veel moraliserend gezeik werkt ook averechts. Het is duidelijk de Wachowski’s op hun eigengereide manier de wereld nogmaals een geweten wil schoppen.

Eindconclusie? Wel, als je van gemaskerde wrekers en slechteriken met een groot bakkes houdt, dan is dit een film die je moet gezien hebben. De rest mag hem gerust aan zich voorbij laten gaan.