![][1]

Gisteren had ik opeens goesting om naar de cinema te gaan. In een moment van impuls wilde ik The Bourne Ultimatum zien. Ik had de eerste twee films zo’n beetje op DVD gezien en ik vond ze best wel oké. Goed, dan maar richting Kinepolis.

The Bourne Ultimatum is het derde deel naar de boeken van Robert Ludlum. Jason Bourne is een killer met geheugenverlies. Stukje bij beetje valt de puzzel bijeen als blijkt dat hij in opdracht van de CIA handelde. Terwijl diezelfde CIA achter hem aan zit trekt hij erop uit om wraak te nemen op de verantwoordelijken die hem na een stevige brainwash hebben ingezet in allerlei clandestiene operaties. Tot zover het verhaal.

Dit laatste deel gaat verder op het elan van de vorige twee films: stevige actie, veel vuurwerk en achtervolgingscènes. Jammer genoeg valt deze prent wel wat tegen. Veel verder dan die actie komt het niet. Bovendien is de ganse film nog een stuk chaotischer dan de vorige twee delen. Veel door elkaar geloop doorheen half Europa en een stukje Afrika. Het verhaal is flinterdun te noemen en de plotwendingen zitten zo slecht in elkaar dat je maar moeilijk kan volgen laat staan dat ze ook maar enigszins geloofwaardig overkomen. De CIA als slechteriken van dienst komen niet veel verder dan veel ruziën, consequent verkeerde beslissingen nemen en getting their asses kicked door Bourne. In zo’n thriller speelt technologie bovenden een belangrijke rol: telefoontaps, hacks, sattelieten, camera’s overnemen. De CIA doet het blijkbaar allemaal met het grootste gemak van de wereld. Qua acteerprestaties vond ik het nu ook geen hoogvlieger: Matt Damon heeft al beter neergezet.

Nu ja, voor een geloofwaardig verhaal moet je niet gaan kijken. Het is eerder een stevige rollercoastertrip voor mensen die van actie houden. Wel je verstand op nul zetten is de boodschap. Overal vond ik dit eigenlijk de minste goeie van de drie films. Een beetje jammer.