Eergisteren gezien en goed bevonden. Tarantino doet het hem weer en levert met Inglorious Basterds een fijne stukje entertainment af. Je kan deze film nog het beste samenvatten als een fijne verzameling absurde verhaallijnen, dolkomische personages, situatiehumor, bloed – véél – bloed, wervelende actie en een wel zeer vrij interpreatie van de Tweede Wereldoorlog. Dat alles gegoten in het typische Tarantinorecept waarbij de film in stukken is verhakt, voorzien werd van een sfeervolle soundtrack die niets met het onderwerp te maken heeft en de vierde muur tussen personages en publiek die meer dan eens sneuvelt.

De keuze van de acteurs was zonder meer stuk geslaagd. Mij zal vooral kolonel Hans Landa nog lang bijblijven. Hij komt absoluut niet over als de stereotiepe SS’er. De man valt zo op door zijn schijnbare empathie voor zijn slachtoffers. Hij is extreem beleefd, zeer geciviliseerd en zeer geïnteresseerd in het welbevinden van de ander. Met een glimlach drijft hij je in de hoek om dan genadeloos toe te slaan. Meer dan eens al hij je met verstomming slaan. Werkelijk the nazi you love to hate. Natuurlijk speelt ook Brad Pitt mee als Lt. Aldo Raine. Aldo moet in niets onderdoen voor de wreedheid en bruutheid van Landa al is hij iets minder beschaafd en een stuk voortvarender. En dan is er nog Mélanie Laurent die Shosanna Dreyfus speelt. Een ménage-à-trois is altijd interessanter dan slechts  twee protagonisten. Meer ga ik er niet over vertellen.

Wie het artikel in de Humo van een paar weken geleden gelezen heeft, weet wat hem of haar te wachten staat. Uiteindelijk is Inglorious Basterds vooral een stijloefening. Er zijn een aantal scènes – zoals de beruchte kelderscène – waarbij de spanningsboog tot in het extreme wordt gedreven. De ganse film is in feite gedraaid in functie van die scènes waar alle energie in samenkomt.

Misschien een waarschuwend woordje. Wie Tarantino kent zal zeker genieten. Anderen raad ik aan om eerst Pulp Fiction of Reservoir Dogs te kijken. Met Inglorious Basterds wordt de typische Tarantino manier van werken immers een stuk verder verfijnd. Met wat achtergrondkennis over de man zijn werk wordt het dubbel zo hard genieten.

In ieder geval een aanrader!