Netsensei

Het is bijna zover. Volgende week start ik bij het Brugse Duo als Drupal developer. Een nieuwe spannende uitdaging dus. En eentje die wel héél dicht bij huis is.

Ik blijf dus bij Drupal. En web development, natuurlijk. Omdat ik dat altijd al graag gedaan heb. Omdat er nog spannende tijden binnen het wereldje zitten aan te komen. Omdat het leuk is om als vakman iets te bouwen. Omdat het voldoening geeft om een interessant project voor een tevreden klant tot een goed einde te brengen. Omdat ik met een heel wat interessante mensen in aanraking kom.

De voorbije weken waren, wel, hectisch. Eind maart hoorde ik sowieso te vertrekken bij Wunderkraut, dus veel tijd om bij de pakken te blijven zitten was er niet. Ik heb een heel weg afgelegd. Tot in Parijs toe! En ik heb een aantal dingen geleerd.

Ik ben vrij snel op zoek gegaan. Ik had het “geluk” dat mijn ontslag vlak voor mijn verlof viel. Dat gaf me tijd om wat afstand te nemen, tot rust te komen, maar ook om links en rechts afspraken te maken en mensen aan te spreken. Pas na de vakanties kwam de feedback terug. Ook toen heb ik tijd genomen om alles rustig af te wegen en een keuze te maken. Jezelf tijd gunnen is dus belangrijk!

Ik heb niet echt in de Vacature en de Jobat gekeken maar mijn netwerk aangesproken. Via Facebook, Twitter, LinkedIn, mijn blog,… liet ik, in alle eerlijkheid, weten wat er was gebeurd. Ik probeerde open te communiceren en de opportuniteit te creëren. Het spannende was het afwachten op wat er op me zou afkomen.

Ik moest immers voor mezelf uitmaken waar ik nu naartoe wil. En dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Wanneer je dag in, dag uit met iets bezig bent, dan verlies je deels het perspectief. Onze industrie is ook zo snel veranderd in de laatste jaren. Blijven bijleren en experimenteren zijn echt wel belangrijk. Leren keuzes maken en loslaten eveneens. De insteek waarmee ik mijn zoektocht begon is niet dezelfde als diegene waarmee ik mijn contract tekende. Solliciteren is ook een plots veranderingsproces door introspectie. En ja, jezelf opnieuw uitvinden is best wel confronterend.

In de laatste weken heb ik dan ook met veel, heel veel, mensen gepraat. Ik ben heel erkentelijk voor al die luisterende oren, adviezen en eerlijke meningen. Daar heb ik veel aan gehad. Ik denk dat dat een belangrijke is voor elke sollicitant: een gesprek zonder concreet resultaat kan ook bijzonder leerrijk zijn. Zie ze dan ook niet als een mislukking. Wat je niet hebt, kan je immers ook niet verliezen.

En ik heb natuurlijk ook regelmatig stoom moeten aflaten. Ook al was het zwaar om dragen, juist nu ben ik blijven klimmen, op stap blijen gaan met vrienden, blijven koken,… De onzekerheid is er natuurlijk, en bij momenten woog ze écht zwaar door. Er zijn slapeloze piekernachten geweest. Maar door mezelf het recht op ontspanning en een normaal leven te blijven gunnen, bleef het allemaal goed om dragen.

Tenslotte heb ik ook veel aan mijn lief gehad. Ik ben sinds mijn ontslag bij haar beginnen logeren en op een paar nachten en middagen na, niet meer terug gekeerd naar mijn appartement. ’s Avonds zat ik dus niet alleen thuis voor mijn TV. Zeker niet in die eerste weken. Als je je ontslag krijgt is je familie de beste opvang die een mens zich maar kan inbeelden. Het neveneffect is dat ik ondertussen twee planken in haar kleerkast heb ingepalmd. Tjah.

Er is natuurlijk een glaasje champagne gedronken op mijn nieuw begin. En dat is super. De komende weken zullen alleszins heel spannend worden. Ik ben heel benieuwd naar wat komen gaat.

Only in NY! Voor een wereldstad waar bewoonbare oppervlakte een bijzonder waardevol goed is, is dit fantastisch. Of nog, hoe je met weinig toch een bijzonder comfortabel leven kan leiden.

Niet dat ik er nu meteen zou willen wonen. Het is niet dat die mens meteen allerlei hobbies erop kan nahouden. De eigenaar is een duidelijk een beeldschermmens. Veel plaats heb je daar niet voor nodig. En een wasmachine of droogkast zag ik toch ook niet in de weg staan. En dat gedoe met die opbergbare inductiekookplaten: ik weet het nog zo niet.

Hoe zou dat hier zitten. Bestaan er hier bewoonbare micro appartementen in Antwerpen, Gent of, begot, Brugge?

Ik zat met een ei dat al een hele tijd geleden gelegd had moeten worden. Vroeger was mijn blog bij momenten zo’n beetje een experimenteertuin voor al mijn IT interesses. Maar de laatste jaren vond ik minder en minder dat code en zo er thuis hoorde. In de eerste plaats omdat wat ik over technologie en over mezelf schreef soms zo ver uit elkaar liggen, maar ook omdat mijn lezerspubliek veranderd is.

Dit blogje is zoetjes aan een lifelog geworden.

En ergens vond ik dat jammer want ondertussen zat ik wel met dat technologische ei dat ik nergens kwijt kon.  Ondertussen ben ik een kleine twee jaar geleden gestopt met freelancen en was er de oude site van de eenmanszaak. En dus besloot ik in het najaar om er een technologieblog van te maken waar ik mezelf volledig kan uitleven.

Ondertussen ben ik een tijdje geleden in alle stilte aan het schrijven geslagen. En is het wel heel erg duidelijk hoe groot dat ei wel niet was. Ergens hoop ik dat het verdwijnen van dat ei ook wel ruimte creëert om hier te verder bloggen.

In de categorie “leutige games voor mijn iPad”: Eufloria!

Ah, een nieuw jaar. Tijd om even in de kristallen bal te kijken… en die is nogal mistig.  Als er iets is wat ik heb geleerd, dan is het dat voornemens en voorspellingen ook maar zoveel waard zijn.  Bracht 12 wat ik er van wilde maken? Welja, ik heb kunnen doen wat ik wilde doen, zonder meer.  Het werd een typisch jaar met persoonlijke ups en downs.  Zoals bij iedereen.

De twee belangrijkste lessen voor het nieuwe jaar zijn deze:

• Leef en wordt niet geleefd. Durf nog meer je eigen goesting te doen.
• Beleef plezier in wat je doet. When the fun stops, so should you.

De eerste concrete uitdaging van 13 is een nieuwe job. Geen geluk zonder een stabiel inkomen en een job die je persoonlijk rijker maakt. De rest volgt dan wel vanzelf.

Bij deze wens ik jullie alvast een fijn nieuw jaar toe!

Maanden tuften we op kruissnelheid doorheen de weken, maar de laatste veertien dagen verliepen in fast foward.  De eerste 24 uur wist ik niet goed wat me overkomen was, maar na mijn blogpost is het allemaal vrij snel gegaan. Er is gesolliciteerd, gecontacteerd en getelefoneerd geweest. Er liggen opties op tafel en er moeten beslissingen worden genomen.

Misschien het moeilijkste is te weten komen wat ik wil doen in de komende jaren. Ik ben gelukkig geen 23 meer. Ik weet ondertussen goed genoeg wat ik kan en niet kan, wat me interesseert en wat ik liever niet doe. En ondertussen verzamel ik puzzelstukjes van een complex verhaal. Meteen springen doe ik niet. Er is nog wat tijd om alles heel even te laten bezinken. (Zelf)kritisch zijn hoort er nu eenmaal bij.

Ik maak me mezelf ook niets wijs: het blijft een stap in het onbekende. Het is makkelijk om vast te klampen aan het verleden en te geloven dat het leven van anderen en mezelf een verhaal is dat zichzelf ontspon. Ik zou ook niet staan waar ik nu sta, met winst én verlies maar vooral een pak ervaring rijker, zonder af en toe eens blind te kiezen.

Al bij al ben ik voorzichtig optimistisch over de toekomst. Ik ben benieuwd waar ze me heen voert.

Ik ben ontslagen.

Gisteren kreeg ik te horen dat Wunderkraut mij, samen met drie andere collega’s, niet langer in dienst kan houden omwille van dwingende economische redenen. En dus moet ik opstappen.

In de laatste week is het allemaal heel snel gegaan. Vorige zaterdag was er nog een familiedag in de Zoo waarbij quasi iedereen aanwezig was om 5 jaar Krimson/Wunderkraut te vieren. Toen liet men vallen dat er een aantal uitdagingen op onze weg lagen. Helaas is het deze week opeens ongelofelijk snel gegaan. Woensdag kwam het nieuws dat er vrijdag een bijzondere vergadering zou zijn om een aantal maatregelen aan te kondigen. Gisteren voormiddag werd ik dan na de andere collega’s apart genomen en kreeg ik het slechte nieuws te horen. In de namiddag werd de volledige Krew ingelicht: naast de ontslagen volgen nog een aantal maatregelen. Het is allemaal bijzonder hard aangekomen en niemand had dit gewenst of verwacht.

Persoonlijk is dit een zware teleurstelling. 24 uur later is het nog steeds voor een stuk surrealistisch. Er zal wat tijd over moeten gaan om dit te verwerken. Niet dat ik rechtstreeks een belang had, maar ik heb toch wel een stevige emotionele band met het bedrijf. Ik ben immers met 3 jaar dienst één van de oudgedienden. Met een kleine, hechte groep hebben we immers iets heel moois weten uit te bouwen.

Hoe pijnlijk en unfair ook, ik heb respect voor Jo en Roel dat ze deze beslissing durfden nemen zonder te verbloemen of ze uit te stellen.  Onze sector is bijzonder conjunctuurgevoelig.  Ook voor hen is het een bijzonder zware week geweest. Ik ben ervan overtuigd dat ze alles hebben gedaan wat menselijk mogelijk is om iedereen aan boord te houden en het bedrijf te beschermen.  Wunderkraut is een fantastisch bedrijf om deel van uit te mogen maken.

Wat betekent dit concreet voor mij?

Vanaf 1 januari begint de opzegperiode te lopen. Mijn laatste werkdag is 31 maart 2013.

Ik heb twee weken kerstvakantie. De komende weken ga ik mijn CV & portfolio opstellen, mijn netwerken aanspreken en kenbaar maken dat deze Senior Drupal developer/informatiearchitect open staat voor voorstellen.

Het moet ergens in 2004 of zo geweest zijn dat Telenet met de eerste digibox op de proppen kwam. Met zo’n doos kon je digitaal en interactief TV kijken. Vandaag is zo’n PVR of digitale video recorder gemeengoed. Het is een gemak, zo in uitgesteld relais kijken. Natuurlijk omdat je de opname  kan stopzetten en doorspoelen, maar eerder omdat je het ding zo ganse series kan opnemen zonder elke aflevering individueel te moeten programmeren.

Jaren ben ik klant geweest van Telenet.  Heel tevreden van hun service. Je ziet dat er over was nagedacht. De hele interface van Telenet Digitale TV straalt gebruiksvriendelijkheid uit. En doorheen de jaren is het ding bij elke update alleen maar beter geworden. En bij problemen zijn ze maar een telefoontje weg.

Maar toen ik naar mijn nieuwe stek verhuisde moest ik Telenet vaarwel zeggen en overstappen op Belgacom. De kabelaansluiting in het gebouw is een zogenaamd “rijgnet” en Telenet kan op die laatste 50 meter tussen kastje en televisie geen goed signaal garanderen. Ik moest dus overschakelen op VDSL en dat betekende dus Belgacom.

Als het op digitale TV aankomt, staan ze daar lichtjaren achter. De afgelopen 6 maanden is frustratie meer dan eens mijn deel geweest.

De hele interface is een draak. Primitief, lelijk en voor elke functie moet je een paar keer door verwarrende, inconsistente menu’s klikken vooraleer je gevonden hebt wat je zocht. Als de boel al niet eerst vastloopt, want dat durft ook wel eens te gebeuren.

Bij elke update lukt het hen om het doorspoelen van uitgestelde programma’s kapot te maken. Op dit moment kan ik op snelheden 2x, 16x en 64x vooruit en achteruit schuiven.  Een paar weken geleden was dat 8x, 16x en 64x.  En ooit was het zelfs 2x, 32x en 64x. Het ontgaat me nog altijd waarom het niet lukt om daar een lijn in te trekken.

Maar de echte kicker is toch wel het automatisch annuleren van geprogrammeerde opnames. Ik heb zo net de derde aflevering van Spartacus: vengeance moeten missen. De vorige twee afleveringen werden vlekkeloos opgenomen, maar nu liep het totaal verkeerd.  En dat is echt niet de eerste keer. Frustrerend. Om kwaad van te worden. Het is bijzonder ontnuchterend om thuis te komen en te merken dat na een lange werkdag, het uurtje ontspanning dat je voorzag niet doorgaat omdat die domme zwarte doos gewoon dienst heeft geweigerd.

Moest het nu zijn dat ze goedkoper zijn dan Telenet, ik zou het begrijpen, je krijgt waarvoor je betaalt. Maar dat is dus hier helemaal niet het geval. Ik betaal quasi evenveel voor een slechtere service. En kan daar niet meteen iets aan doen.

En dus speel ik de laatste weken met het idee om voor weinig geld een Raspberry Pi te bestellen waarop ik dan RaspBMC kan installeren. Heb ik gelijk een werkend mediacenter alternatief.

O ja, beste Belgacom, zodra het enigszins praktisch mogelijk is, zeg ik mijn contract bij jullie op en word ik terug een tevreden Telenet klant.