Netsensei

Much Ado About Nothing

Vroem vroem

Ondertussen is het zo’n kleine zes maanden geleden sinds ik mijn voorlopig rijbewijs oppikte bij de bevoegde stadsdiensten. Hoe gaat het nu eigenlijk?

Wel, ik bezit zelf geen auto, maar ik leer rijden met de wagen van de madame. En dat is een Volvo V70. Wie het model niet kent en nog niet naar Google is gevlucht: u mag driemaal raden waarom we aan de bijnaam “De Boot” zijn gekomen. Het gaat om een voertuig waar geen einde aan lijkt te komen. De eerste keren achter het stuur waren spannend. Ik was de compacte Opel van de rijschool gewend. Bovendien krijg ik af en toe wel eens een rare blik wanneer mensen de L op de achterruit en de Maxi Cosi van ’t Jong op de achterbank zien.

Ondertussen ben ik het allemaal wel gewoon. Alles went immers.

Ik mag alleen de baan op met mijn voorlopig rijbewijs. De allereerste keer alleen achter het stuur was de 6 kilometer van huis tot aan de klimzaal. Het is een rechte weg met wat variatie in: een paar lichten, een kort stukje op de ring rond Brugge, een rondpunt en een zone 30. Niks bijzonders. Maar het was toch met klamme handjes, veel koud zweet en doodsangsten.

Ik moet mezelf wel aanporren om te oefenen. Ik kan vlot met de auto overweg, maar het zelfvertrouwen is niet altijd even groot. Soms moet ik wat moeite doen om alle rampscenario’s die mijn brein me voorschotelt, even weg zappen. De stoten die andere wegge/misbruikers soms uithalen (rechts voorbijsteken, volle witte lijnen en arceringen negeren, toeteren, bumperkleven, maximumsnelheid negeren,…) geven me niet meteen die extra boost.

Maar het neemt niet weg dat ik aan het doorbijten ben.

In de vriendenkring is vriendin J. ook volop aan haar stage rijden. Vandaag spraken we met onze respectieve partners af voor een middag intensief oefenen. De eerste januari is dé ideale dag om te oefenen: het was vrij rustig op de weg. Geen al te grote drukte en dus waren de straten van Groot Brugge even een speeltuin voor de beginnende automobilist. We hebben talloze malen geoefend op onze manoeuvres, we hebben van auto gewisseld (De V70 voor een BMW i316 – Van diesel naar benzine) en we hebben onze examenroutes verkend. Er waren kleine frustraties, maar ook overwinningen zoals toen ik keer op keer vlot na mekaar de V70 achteruit geparkeerd kreeg.

De komende dagen en weken ga ik nog veel, heel veel, achter het stuur door brengen. Het idee is om dat autorijexamen in het voorjaar nog af te leggen zodat ik nog tijd heb voor een herkansing mocht dat nodig zijn.

Op dit moment ben ik mild optimistisch over mijn kunnen. Met nog extra oefening moet het heus wel lukken. Want laat ons eerlijk zijn: het is al even geleden dat ik nog de fiets nam richting Brugge. En ik moet zeggen dat ik de koude en nattigheid écht niet mis.