Gisteren liep ik ergens vlak voor elven tussen 2018 en 2000. Halverwege heb je de Leien en wat rode lichten. Toen het groen werd en ik wilde oversteken, probeerde een automobiliste mijn aandacht te trekken. Ik negeerde het groen licht maar. Zij deed het haar raampje van haar kleine stadswagen naar beneden.

Meneer, waar is de straat met meisjes?

Hm… Straat met meisjes… Hm… ’t Schipperskwartier misschien? Ja, dat was het dus! ’t Is dat mijn werk er vlakbij is dat ik zo goed kon uitleggen dat ze eigenlijk volledig naar de andere kant van de stad moest rijden.

Toen pas viel het mij op dat ze niet alleen in de auto zat. Naast haar zat er nog een dame en de achterbank was rijkelijk gevuld met half gedrogeerde mannen. Oké, drie kon ik er tellen. Onderuitgezakt en compleet van de kaart. Mja, ik hield mijn uitleg zo kort mogelijk en stak toen zo snel mogelijk – rood licht negerend – over.

Ik vraag mij ergens wel af in welke hoedanigheid ze vanmorgen zijn wakker geworden. Tjah.