Het begon ergens in februari met een lelijke verkoudheid. Sindsdien hoest ik mij de ziel uit lijf. De voorbije maanden was het met ups en downs maar twee weken geleden besloot ik dat een doktersbezoek aan de orde was.

Puffers met cortisonen en hoestsiroop zijn sindsdien mijn deel. Alles in de hoop van die blaf en dat eeuwige gevoel dat er iets in mijn keel is blijven hangen, af te raken.

Helaas mocht het niet baten. Vanmorgen werd ik zelfs wakker met een pijnlijk binnenoor. En dus maakte ik vanavond weer mij opwachting in het dokterskabinet. Blijkbaar zijn het hardnekkige beestjes. Er wordt gedacht aan Mycoplasma Pneumoniae. En dus word ik nu terug richting pharmacie gestuurd met twee voorschriften voor een batterij medicatie.

Slaan de antibiotica niet aan, dan wordt het een bloedonderzoek.

Urrr.