Bon. Vanmorgen heeft de tandarts het zaakje ontzenuwd. Met twee spuiten, één in het tandvlees en één in het verhemelte werd goed een kwart van mijn gezicht buiten strijd gesteld. Zalig gevoel anders, want voor het eerst in een week was alle pijn weg. Dan werd er overgegaan tot actie, gaatje boren en vervolgens met een naald het zaakje volledig eruit halen. Een vrij aparte, zoniet desondanks pijnlijke, ervaring.

Op dit moment is het gaatje open voor drainage. Ik moet maandag zo snel mogelijk een afspraak in Antwerpen maken voor verdere schoonmaak en definitief stoppen. Ook de vulling van de snijtand moet opnieuw gedaan worden.

Qua pijn valt het mee. Ik voel nog wel wat pijn, maar dat heeft meer te maken met de ontsteking die verder moeten genezen dan wat anders. Ik blijf voorlopig aan de antibiotica en de pijnstillers. Anders moet ik zeggen dat de druk op mijn tanden éindeljik weg is. Dixit mijn moeder:

’t Is gelijk of uw tand is teruggeweken. Gisteren zat gij met een dikke lip en was die tand gelijk aan het weglopen.

Grafische beschrijvingen daargelaten voelde het eigelijk ook zo aan.

To be continued…