Bon. Het verdict bij de tandarts was niét goed. Even een casualtyreport en een bodycount.

• De vulling in het wortelkanaal van mijn rechtersnijtand heeft besloten om zich te nestelen in het bot van mijn kaak en vrolijk ontstekingen te veroorzaken.
• Zijn buur, de rechterhoektand, heeft de pijp aan Maarten gegeven en moet dringend worden ontzenuwd.
• Ik ben ooit op mijn snijtanden gedetst toen ik nog jong en onbezonnen was (oké, ’t was in ’t lager schoolken). Ik loop sindsdien rond met valse stukjes die ze daar hebben aangepakt. Die dingen zijn dringend aan vervanging toe.
• Drie weken geleden werd er een een gaatje linksachter vastgesteld tijdens jaarlijkse controle. Dat zou normaal gezien morgen moeten worden gestopt. Aangezien ontstekende tandzenuwen een stuk pijnlijker en dringender zijn, denk ik dat dat nog eventjes zal moeten wachten. Een mens moet zijn prioriteiten kennen.

Voor zij die het zich afvragen, ja, ik poets tweemaal daags mijn tanden. In het verleden heb ik al afgezien met een beugel. Er werden mij zelfs vier kiezen ontnomen om te maken dat mijn tanden in het gelid zouden blijven. Ik ben dus de eerste om te beseffen dat een mens goed zorg moet dragen voor zijn of haar bijtertjes. Helaas, helaas. Zelfs al poets je nog zo goed, als het tegenzit, dan beland je hoe dan ook op die stoel.

Overigens zit ik ook nog eens aan de antibiotica om de ontstekingen te remmen. En ik neem ook nog eens Brufen tegen de pijn. Ze zouden de mensen die dat maken een standbeeld moeten geven! Niets hielp, dafalgan forté niet, nurofen 400 niet, neen, ’t was pas met Brufen dat ik na een kleine vier dagen van helse pijnen een beetje op adem kon komen.

Tenslotte: ik heb geen angst voor de tandarts. Gelukkig. Maar een ontstoken en dode zenuw weglaten nemen is zowat het pijnlijkste wat een mens zich kan voorstellen. Nochtans ga ik daar morgenochtend voor. Niet omdat ik masochistisch ben aangelegd, maar omdat ik uit ervaring goed genoeg weet hoeveel verlichting dat met zich meebrengt. Wie morgen er even bij stilstaat, zo rond 11u ga ik negen tegen tien door een paar heel moeilijke momenten.