Netsensei

Much Ado About Nothing

Indie game

’t Is dat ik té weinig spelletjes speel, dezer jaren. Vroeger was ik altijd wel op zoek naar mijn dagelijkse fix. Ettelijke uren heb ik gespeeld. En independent games vond ik vaak de leukste. Leuker dan van die megaproducties die platgetreden paden bewandelen. Omdat ze het probleemoplossend vermogen prikkelen, vol humor zitten, verrassend uit de hoek komen, fris en jong zijn, vol verhaal, en vaak ongelofelijk complex in hun eenvoud.

Met het verhuizen, het pendelen, het werk en het volwassen worden is dat er een beetje uit gegaan. En dat vind ik jammer. Heel jammer.

Niks zo belangrijk als play, seriously.