“Zeg, ben je nu al verhuisd?”, Is zo’n beetje een vraag die ik af en toe te horen krijg. Neen. Nog steeds niet. Tot nog toe woont er nog steeds een huurster in mijn appartement. De huur is wel opgezegd in het begin van september, maar ze mag wettelijk gezien nog zes maanden blijven. Dus tot eind februari. Gelukkig is ze wel vol goeie moed op zoek naar een nieuwe woonst maar het resultaat blijft wat uit.

En dus bevind ik mij in een soort Vagevuur der Eigenaren.

Financieel voer ik een spreidstandje uit. Aan het begin van de maand betaal ik mijn lening af. En op het einde van de maand wordt de huur van de studio in Antwerpen bekostigd. Dat laatste wordt, gelukkig, dan meteen gedekt door de huur van het appartement in Brugge.

Maar desondanks draag ik wel de lasten.

• Mijn domicilie ligt in Antwerpen maar ik pendel regelmatig naar Brugge voor familie, vrienden en afspraken. Daarnaast maak ik regelmatig spoortrips voor het werk, die gelukkig wel worden terug betaald. Treinkaarten kosten 74 euro. Op lange termijn is het de goedkoopste manier om te reizen, maar om eerlijk te zijn: als je werkt en niet meer in aanmerking komt om toffe kortingen te krijgen, dan is dat toch een redelijke hap uit het budget.
• Er is de syndicus van het appartement waaraan ik voorschotten betaal op energie, gemeenschappelijke kas voor herstellingswerken,… De bijkomende kosten die de huurster betaalt, dekken die niet helemaal.
• Er zijn de nutskosten van het appartement in Antwerpen.
• Als er nu iets stuk gaat in het appartement in Brugge, dan brengt dat extra kosten met zich mee.

Dat laatste, daar ben ik gisteren nog mee geconfronteerd: de kranen in de badkamer en in de keuken besloten simultaan er de brui aan te geven. Een stielman laten komen kost walgelijk veel geld, maar gelukkig kon ik betrouwen op handige harry A. die zich bereid vond om zijn zaterdagmiddag op te offeren. Wij dus naar de Brico waar ik toch nog een dikke 77 euro aan sanitair mocht ophoesten.

Vooralsnog draag ik dus alleen de lasten zonder het genot. En dat is bij momenten redelijk frustrerend. Dezer dagen houd ik de PC banking nauw in de gaten. Nu heb ik de goede gewoonte gekweekt om in een Excel sheet mijn kosten te projecteren. Mijn vaste kosten heb ik in kaart kunnen brengen en één keer in de week werk ik bij wat mijn variabele uitgaven waren. Niet dat ik elk pintje, broodje of zo opteken, zo detaillistisch ben ik (nog) niet. Het idee is om bij te houden waar ik op het einde van de maand zal staan. Zo kan ik op tijd compenseren wanneer het nodig mocht zijn. En dat werkt wel.

Gelukkig is het maar een tijdelijke situatie. Zodra ik verhuisd ben zou de zaak een stuk eenvoudiger moeten worden:

• Het gedoe met de huur valt volledig weg.
• De treinkosten horen grotendeels weg te vallen.
• De extra die ik betaal aan gas en elektriciteit in Antwerpen vallen weg.

Dat gezegd zijnde troost ik mij met de gedachte dat blijven huren hoe dan ook geen optie meer is en dat investeren in vastgoed een mooie zaak is die nog gaat renderen op lange termijn.