Ik kan het voorbije jaar samenvatten in 1 woord: rollercoaster. Het was een waanzinnig jaar waarin er ongelofelijk veel is gebeurd. Uit het blote geheugen:

We openden het jaar met een bezoek aan Disneyland Parijs om de 12 jaar van de 12-jarige te vieren. Ik was nog nooit in Disneyland geweest. Zou ik het opnieuw willen doen? Verrassend genoeg: jawel. Niet meteen. Misschien over een aantal jaren. Want het kind in mij heeft er zich geweldig geamuseerd.

Ik startte het werkjaar als ondervoorzitter voor de beoordelingscommissie regionale musea van de Grote Erfgoedronde. Er lagen zo’n 23 dossiers op ons te wachten. Het was een razend interessante oefening om te doen. Maar het waren ook bijzonder intense maanden van lezen, inwerken, vergaderen en plaatsbezoeken.

Ik reisde in de eerst helft van 2018 nogal wat rond. Ik bezocht in het voorjaar San Fransisco, Stanford University en LDCX. Daarna volgde Praag en ELAG. En in de zomer ging de vakantie richting Frankrijk en welverdiende rust.

Maar 2018 stond hoofdzakelijk in het teken van de Grote Verhuis naar ons eigen huis. Vanaf het voorjaar leefden we tussen de dozen. Begin juni kregen we eindelijk de sleutels overhandigd. Vanaf dan tot diep in augustus was het één rush van grote en kleine werken. Schilderen, een nieuw plafond steken, ettelijke trips naar IKEA, de verfwinkel, interieurzaken,… Er leek geen einde aan te komen. We leefden van dag tot dag en soms zelfs van uur tot uur. We hebben allebei al heel wat verhuiservaring, en dit was zonder twijfel de zwaarste verhuis die we hebben gedaan.

Het najaar bracht geen rust. Hoewel we geen renovatiewerken moeten uitvoeren, kwamen al snel allerlei kleine en grotere mankementen naar boven. De oven moest vervangen, we kregen af te rekenen met waterlekken en het sanitair mankeerde meer dan ons lief was. We hadden anderhalf jaar gewacht vooraleer we in ons huis konden trekken. De realiteit rekende af met het beeld dat zich in onze hoofden had gevormd.

Ook op allerlei andere vlakken zette 2018 ons voor een aantal serieuze uitdagingen. Het was soms even adem happen. Meer dan eens zeiden we tegen elkaar: Het is zo’n jaar. Het was zo’n jaar waarin we af en toe onze schouders moesten intrekken en ons schrap zetten. Het was zo’n jaar dat nog eens scherp zette wat belangrijk is.

2018 bracht ons ook heel veel mooie momenten. Ik werd nonkel en gelijk ook voor de derde keer peter. Ons huis is écht ons thuis geworden. We hebben al wat feestjes en etentjes georganiseerd (Tip, als je van Brugge bent!). We genieten ervan om dichter bij de stad te wonen.

En 2019? Dat hebben we nu al uitgeroepen tot het Jaar Van De Zelfzorg. Een mens weet natuurlijk niet wat er op ons pad ligt in de komende 365 dagen. Maar als het van ons mag afhangen, dan is het wat meer tijd en aandacht geven aan onze fysieke en mentale gezondheid. Wat meer bewegen, en wat minder zitten en hangen. Meer boeken lezen, en minder sociale en andere media consumeren. En vooral meer leven in het hier en in het nu.