Netsensei

Much Ado About Nothing

Zaterdagen in januari

Gisteren waren we kindloos. Aangezien zelfzorg zo’n beetje de rode draad is, wilden we voluit van de eigen tijd genieten. En dat hebben we keihard gedaan. Nadat we lekker lang hadden uitgeslapen en het huis aan de kant hadden gezet, kozen we voor een fijn programma in eigen stad.

Sinds een maand vind je in de Geldmuntstraat hotdogbar Paula Mostaert in het pand van de voormalige tearoom De Medici. Ik kan enorm genieten van een lekkere hotdog, en Bernard en Sarah maken extreem lekkere broodjes worst. Een geweldig mooi interieur in “herbal” thema, heerlijke hotdogs, toffe plaatjes en sfeer! Ben je in Brugge op zoek naar een fijne plek om overdag te pauzeren of om ’s avond gezellig samen te zijn, dan kan ik Paula Mostaert alleen maar aanraden.

Gisteren ging het Venetiaanse Carnaval door de stad. Tientallen prachtige Venetiaanse kostuums paradeerden doorheen de stad. Geweldig om te zien.

Aangezien het Solden waren, heb ik meteen maar in de Jules een boel nieuwe kleren scheef geslagen. Ik was toe aan een set nieuwe hemden en pulls die géén hoodies zijn. Ik shop niet graag, maar als ik dan toch shop, dan meteen goed en krachtig.

Paula Mostaert is maar één van vele restaurants die de laatste jaren een plaatsje hebben veroverd in de binnenstad. Ook al woonden we de afgelopen jaren in Oostkamp, heel erg veel kwamen we niet Brugge. Sinds we vlak over de vesten wonen, is dat helemaal veranderd. De stad is op wandelafstand. Het valt enorm op hoeveel nieuwe, frisse en fijne restaurants er zijn bij gekomen. De horeca floreert duidelijk.

Zo vind je in de Katelijnestraat niet alleen de Marco Polo Noodles. Maar ook de Thai Zen. Het was de tweede keer dat we voor deze Thai kozen. Andermaal een dikke aanrader. Ik koos voor de spring rolls als voorgerecht en de Kaeng Naue ofte rundvlees in rode curry. Pikant? Oh yes! Zoals het hoort.

We eindigden de dag in de Cine Lumière met The Favourite. Ik laat de trailer haar werk doen:

Yup, you guessed it. Nog een aanrader voor een druilerige zaterdagavond. Schijn bedriegt. Dit is géén kostuumdrama, maar een zwarte komedie. Hoe moet ik dit omschrijven? Olivia Colman, Emma Stone en Rachel Weisz staan in een dysfunctionele driehoek tegenover elkaar op royaal niveau. Zoiets. Met 17 konijnen, breakdancing, de Yeah Yeah Yeahs en kleiduiven zonder de klei. Afin, ik doe de film eigenlijk oneer aan, want het verhaal is subtiel opgebouwd en de echte boodschap zit verborgen in de laatste scène.

Een echte zelfzorg zaterdag, quoi.