We stonden met het zonnetje en de wekkerradio vanmorgen op. Twanne had die ingesteld op een publiek station waarop we met het lokale nieuws werden vergast. Ik heb, we sinds we gisteren arriveerden, het Simcity gevoel en luisteren/kijken naar nieuwsflashes helpt er zeker niet aan.

De eerste halte was een Starbucks voor een koffieontbijt. Overigens is de straat observeren vanuit het raam op zich al een belevenis. Zo blijken de wijkagenten hier te patrouilleren op Segways wat een grappig tafereel opleverde.

Tweede halte was de Sears tower. Voor 12 dollar kregen we er een film te zien en mochten we met een lift naar het Skydeck op de hoogste verdieping om van het uitzicht te genieten. De Sears tower was tot voor de Petronas torens zo’n beetje het hoogste gebouw ter wereld. En we hadden geluk want het weer was vandaag quasi helder waardoor we zo’n 50 mijl ver konden zien.

Daarna trokken we naar hetMillennium park. Een stuk groen in hartje Chicago dat in 2004 werd opgericht. Een van de blikvangers is de Sky Gate van Kapoor in de volkmond ook wel the bean genoemd: een gigantische glanzende metalen boon die leuke optische effecten toont. Andere blikvangers zijn Frank Gehry’s concerthal en de Crown fountain waar op twee grote glazen torens gezichten van Chicagoans worden geprojecteerd. Indrukwekkend allemaal! We hebben er even een korte rustpauze ingelast om van de natuur te genieten: we zagen pakken eekhoorns en de laatste momenten van de indian summer zorgden ervoor dat de bomen een mooi hersterig kleurtje aangemeten kregen. Heerlijk!

’s Middags volgden we een toer die in onze Lonely Planet gids stond. We vertrokken vanaf het Chicago Picasso beeld op Daley plaza en bracht ons langs allerlei plekjes met public art en architectuur zoals het Kluscynski building, Chicago Theatre en Old Marshal Fields’ Clock. Eindigen deden we in Union Station alwaar we in de bijzonder indrukwekkende wachtzaal even uitrustten met een fles(je) Mountain Dew. Daar bevond zich ook de befaamde trap waar Brian DePalma de beruchte ‘kinderkoets-van-de-trap’ scene uit de Untouchables heeft gefilmd. Tegenwoordig passeren er vooral veel pendelaars.

Chicago’s hart is trouwens een drukte van bedoening en een heksenketel qua verkeer. Het viel op dat Amerikanen best wel hoffelijk zijn in het verkeer. Een stuk meer zelfs dan europeanen. Bij een stop-teken wordt er ook effectief op de rem gestaan. Het centrum van Chicago is eigenlijk omgord door een soort verhoogd spoor boven de straat waar de trams/metro rijden. Je rijdt dus met de metro boven straatniveau. Die gordel wordt, de Loop genoemd, werkt zeer efficiënt en produceert een hels lawaai en extra drukte.

Natuurlijk hebben we ook wat winkels bezocht. Zo stopten we in een seven/eleven voor flessen Mountain Dew, Dr Pepper, Hershey chocolade en meer. Allemaal bijzonder ongezond uiteraard. We zijn ook een comicwinkel binnengestapt waar Marvel Comics koning is. En tenslotten stapten we ook een fotowinkel binnen. Of beter: een paradijs voor de fotograaf. Als je ooit in Chicago bent stap je best in Camera Center op South Wabash Ave. Een winkel vol camera’s, cameratoebehoren, lenzen, tassen, zakken, fotopapier, chemicaliën, boeken, documentatie, magazines, tweedehands spul en nog veel meer. We informeerden even en alles ging aan weggeefprijzen. Of wat dacht je van een Nikon 18-200 DX VR voor 600 dollar? Ze hadden ook een Pentax Spotmatic in de contoir liggen. Het ding kostte 220 dollar maar de verkoper vertelde ons dat het toestel dan ook volledig is opgekalfaterd. Ze nemen er hun reputatie en klanten zeer serieus.

Uiteindelijk hebben we vandaag maar het topje van de ijsberg gezien. Chicago is een heel veelzijdige stad met nog tal van musea, gallerijen en veel meer. Er is nog zoveel te zien hier. Chicago is dus absoluut een aanrader om nog eens terug te keren. Zeer snel zal je je hier niet vervelen.

Straks gaan we nog een hapje gaan eten in downtown Chicago. Morgen gaat het met een paar tussenstops richting Detroit.