Een warme zaterdagmiddag, da’s zo’n beetje de aanloop naar een zaterdagavond op een terrasje. Ik was mij donderdag- en vrijdagmiddag redelijk stierlijk aan het vervelen en ik wilde daar nu net geen vervolg aan breien. En dus trok ik richting stad.

Eerste halte: Fnac.

Tegenwoordig reis ik nogal wat af met de trein. Ik zou kunnen die tijd kunnen gebruiken om te computeren, maar eerlijk gezegd kan ik het moeilijk opbrengen om na lange uren aan bureau’s ook nog eens op de trein mijn laptop open te slaan. Zelfs al is het maar om een film te bekijken. Jaren geleden, toen ik naar Antwerpen pendelde, had ik altijd een boek in mijn tas. Ik heb zo redelijk wat afgelezen. Met de laatste woelige jaren was lezen niet meteen iets waar ik toe leek te komen: tegenwoordig hou ik mij ledig met het luisteren naar de iPod maar ook dat kan niet altijd beklijven. Hoog tijd voor leesvoer en het oppikken van wat eigenlijk een fijne gewoonte. Het is John leCarré geworden met Spion aan de Muur. Boeken die over spionnen, geheime operaties en what-not gaan: dat lees ik al eens graag. Vroeger heb ik nog ettelijke werken van Tom Clancy verslonden. En er zijn nog zo tal van boeken die ik zou willen lezen. Dingen zoals Cryptonomicon van Neal Stephenson. Moet ik dus drrringend iets aan doen.

Verder kocht ik mij ook meteen de drie laatste episodes uit de Largo Winch reeks. Jawel, ik ben fan van Largo. Veel humor, avontuur, geld, schone vrouwen, idealisme, kapitalisme,… en natuurlijk een heel fijn, goed uitgewerkt plot. Vergeet de flauwe afkooksels op TV en we zullen maar zwijgen over de film. Largo Winch moet je in stripvorm lezen.

Volgende stop: Bean around the world.

Ah, koffiehuizen. Ik geniet al eens van een fijn gezette koffie. Tot het najaar had je in Brugge onder andere de Koek en Zopie. Daar durfde ik al eens op zaterdagmorgen zwarte bonen nuttigen bij een krant. Maar aangezien de uitbater meer brood zag in het rondtoeren met een tot koffieshop omgebouwde caravan, is het zoeken naar een nieuwe koffiestek. Las ik een tijd terug bij Dominiek een rant over Bean around the World en hun twitterpraktijken. Ik besloot mijn vooroordelen op zij te zetten en even te proberen.

De zaak ligt aan het Genthof. Vanop de terrasjes op het Jan Van Eyckplein merk je niet dat er nog een koffiezaak is. Beetje jammer. De zaak wordt uitgebaat door een sympathieke Amerikaanse met de ambitie een fijne plek voor koffieminnend Brugge te worden. Wat ze zeker niet zijn is de zoveelste tourist trap: voor heel schappelijke prijzen krijg je er lekkere koffie (ik kocht voor 2.50 EUR een stevige kop capuccino), een fijne babbel (ik bleef er uiteindelijk net geen 2 uur plakken) en kan je er allerhande americana vinden (Mountain Dew! Tyfoon! Red Vines!) Het interieur in een klein Brugse huisje is, wel, klein maar gezellig met tafels en zetels verdeeld over twee verdiepingen. De uitbaatster zou graag meer met haar zaak willen doen en onder andere ook open mic avonden en what-not organiseren. Waarom niet? Een nieuwe plaats waar je je creatief ei kwijt kan, dat kan ik alleen maar toejuichen. Het zal me benieuwen of ze grond zal vinden in Brugge. Maar de Twitter gevoeligheden wil ik wel met de mantel der liefde bedekken als je daarvoor in ruil een nieuwe fijne, eerlijke stek krijgt.