Kwam ik na een lange werkdag thuis, bleek de voordeur serieus klem te zitten. Ik kon niet binnen, hoe hard ik ook sleurde aan het slot en trok aan de klink. Dan maar de huisbaas verwittigd maar die kon niet meteen komen. Dus ben ik maar een frietje wezen stekken. Toen ik terugkwam zag ik van verre hoe mijn huisbaas het slot van de voordeur aan het inspecteren was.

De man had geheel toevallig een zaag, een beitel en een hamer meegenomen. De deur was pas geverfd. Een pleister op de wonde want eigenlijk is ze nu ook niet van zo’n kwaliteit om over naar huis te schrijven. Bleek dat dat samen met het klimaat van de laatste weken het hout volledig vervormd heeft.

Het laatste uur hebben we wat aan houtbewerking gedaan. Uiteindelijk past de deur nu weer min of meer in het frame. Het slot moet nog worden hersteld maar voorlopig moet ik geen schrik hebben om voor een geforceerde deur te staan.