Kijk. Ik kan daar niets aan doen. Maar als ik bij nacht en ontij op stap ben, dan krijg ik vaak op een ontiegelijk vroeg uur – of eerder laat op de avond zo u wil – goesting in vettigheden. Dan ben ik eigenlijk niet te houden en moét ik mijn kwelduivels het zwijgen opleggen door naar de dichtstbijzijnde frituur of gelijkwaardige zaak te stappen.

Wat ik ontdekt heb aan Brugge is dat naast mijn favoriete toog, er ook nog wel flink wat pitabars open zijn. Zo had ik gisteren tussen 12 en 1u zin in pitta kebab. Dus trokken we met richting binnenstad om bij Eli, de plaatselijke pittaboer in de Langestraat, een stevig broodje Turks met cocktailsaus te prikken. Nachtelijke pitta smaakt altijd nog zoveel beter. Zeker als ze van Eli komt omdat hij volgens mij toch wel de betere pitta van de stad serveert.

Hoewel ik groot fan ben van looksaus vind ik dat dan weer een nono op dat uur van de nacht. Het vooruitzicht een paar uur later in bed te liggen met een looksausmondje spreekt mij niet erg aan. En het ontwaken in de morgen… afin, dat laat ik aan uw verbeelding of zelfs eigen ervaringen over. Cocktailsaus dus. Maar dat drukt de pret absoluut niet.

Natuurlijk wordt die dan achteraf verder doorgespoeld eenmaal terug aanbeland in het jeugdhuis.

Eniehoe, voor mij is een midnight snack veelal dus een onontbeerlijk gegeven voor een avondje stappen.