Netsensei

Much Ado About Nothing

Diamond in the rough

Talentenshows op TV overstijgen niet vaak de oppervlakkigheid. Poppy deuntjes, dartele jongens en meisjes die nog maar eens een variatie op eenzelfde thema brengen of, erger, mensen die dénken dat ze talent hebben en zich royaal belachelijk weten te maken.

Soms, heel soms, passeert er dan toch iemand die weet te verrassen en die boven de rest weet uit te stijgen. Zelfs als ze de schijn tegen zich hebben. Maar hoe Paul Potts het er onlangs vanaf wist te brengen in Brittain’s Got Talent slaat toch wel alles. Paul is een ietwat gezette GSM verkoper uit Cardiff met een groot gebrek aan zelfzekerheid. In alles een grijze middenmaat zo leek het. Toch had hij zich ingeschreven voor de talentenjacht. Toen hij op het podium ook nog eens verkondigde dat hij opera kwam brengen vroeg het publiek zich enkel nog af hoe de gevreesde Simon Cowell hem vakkundig de grond in ging boren. Tot het moment dat hij begon te zingen…

Paul bracht Nessun Dorma uit Puccini’s Turandot. Overbekend en zeker geen beginnerswerkje. Maar de bravourre en de kracht die de man opeens uitstraalde maakte hem twee minuten later dé favoriet van de show. De tot de nok gevulde studio ging na de eerste noten volledig uit zijn dak en zelfs de jury wist niet waar ze het hadden. Enfin, een waar kippenvelmoment. Paul Potts bleek zwaar overschat en onder zijn voorkomen schuilt een getalenteerde operazanger.

Ondertussen is de man een waar internetfenomeen geworden met hele schare fans. Gisteren breidde hij een vervolg met Con Te Partiró.

Bij deze dus: Paul Potts!

Update: ondertussen lees ik juist dat de man toch wel een operaopleiding heeft genoten. Trrr… volksverlakkerij? Hell yeah! Maar de manier waarop hij het aanpakte zonder écht opvallend te doen zorgde er wel voor dat niemand het zag aankomen. Mooi gedaan!