Gisteren dus Admiral Freebee in de AB. Ik heb er slechts één woord voor: fantastisch concert. Het was mijn eerste keer AB. De zaal vond ik verrassend klein dus dat kon alleen maar een heel intiem concert worden. En dat werd het ook: Vincent en ik stonden zowat op de eerste rij en de admiraal stond ruim op de boeg van de bhüne. We konden bijna zijn tenen likken zullen we maar zeggen.

Terwijl ze zich volledig gaven op het podium ging het publiek volledig uit de bol. Het concert zelf was één en al opbouwen van spanningsboog. Eerst een aantal rustigere nummers om het hardere werk tot later te bewaren. Veel oude bekende nummers maar ook heel wat recenter werk dat ik nog niet kende (ik volg Admiral Freebee ook niet zo). De interactie met het publiek zat wel snor. Terwijl Van Laere een nummer een paar keer moest herbeginnen om zijn gitaar te stemmen klonk hetuit het publiek: Tommeke, tommeke, tommeke, wat doe je nu? Of bij een rustiger pianonummer riep iemand achteraan het publiek eruit: Shut up please, I’m trying to listen!

Uiteindelijk keerden ze nog een drie keer terug om een nummer te spelen om af te sluiten met Rags n’ Run. Een stevig onderhouden avond waarmee nog maar eens bewezen is dat ze sterke muzikanten zijn.