Ik heb de indruk dat het circus weer in de stad is. De site van het jaar award, altijd goed voor wat controverse.

Vorig jaar was ik zelf een genomineerde. Ik had mezelf niet eens opgedragen. Het leverde me wel een uitnodiging voor een avondje in de Carré en een 50ste – tevens laatste – plaats op in de rangschikking.

De ervaring van vorig jaar, en de argumenten die men dit jaar aandraagt, indachtig ben ik eigenlijk wel opgelucht dat ik niet genomineerd ben.

• i. merkt terecht op dat de keuze van de genomineerden volledig arbitrair is.
• Pietel vond de organisatie vorig jaar knudde. En gelijk heeft ie, want winnaar Herman kreeg niet veel meer dan een eervolle vermelding waarna we gelijk na een uurtje werden buitengevaagd (met dank aan de slechte muziek).
• Een computermagazine met heel wat sponsors is nu niet bepaald een onpartijdige instantie voor zo’n jaarlijkse award. Oké, het is een waardeoordeel zoals een ander. Maar de eerste reden waarom ze dit organiseren is nog altijd om goedkoop exposure voor hun product in de blogosfeer te genereren.

Blijkbaar word je als genomineerde bovendien op het laatste gatje gecontacteerd en is deelname zelfs een beetje gedwongen: schrappen van de lijst gaat nogal moeilijk.

Natuurlijk, de genomineerden wens ik alvast veel succes met hun campagne. Moge de beste winnen en al. Uiteindelijk houdt het ons bloggers toch een beetje scherp en het is bovenal eens dikke fun om zo’n ‘erkenning’ te krijgen; klikhoeren als we zijn. ’t Is dat we er één week na de uitreiking al niet meer over zullen praten.