Het ziet er toch al beter uit. Vandaag een beetje een doorbraak gehad op het werk. Ik ben momenteel bezig met een tekst waarvan tegen eind september er een eerste draft moet zijn. Onderzoek voeren voor de tekst is op dit moment vooral véééééél nadenken en introspectie. Maar vorige week zat ik toch wat vast. Naar waar moest het gaan? Hoe pakken we het aan? Welke thema’s snijden we aan? Ik had al een aantal probeersels geschreven maar zowel ik als collega W. keurden die af. Kortom, ik zat vast. En ik kon nog meer literatuur lezen, deblokkeren ging niet lukken.

Maar nu na een weekend met totaal andere zorgen te zijn geconfronteerd heb ik wat afstand kunnen nemen. Vandaag het zaakje nog eens bekeken en vanmorgen – ondanks de verrokken kuit en dijspieren van mijn rechterbeen – geheel en al zen geworden. En ja hoor, tegen de middag had ik een oplossing waar we ons beiden in kunnen vinden. Triomf! En goed dat dat doet! Zo’n succesje had ik eigenlijk dringend nodig. Nu is het zaak om verder uit te schrijven. Pronto zelfs! Want zo heel erg veel tijd voor de verdere inhoudelijke uitwerking is er niet meer. ’t Wordt dus nog spannend.