“Ha! Ik had het al de ganse tijd vermoed“. Vooral die remonte na zijn fameuze dip op de Galibier La Toussière leek mij iéts te mooi om zuiver op de graat te zijn.

En ik heb Landis überhaupt nooit helemaal gemogen. Ik kan hem wel begrijpen: je zit op je laatste benen, nog één etappe en een tijdrit en je hebt de gele trui veroverd. En dan krijg je zo’n dip na zo’n fantastische ronde te hebben gereden. Dan ga je toch al eens nadenken om iets te nemen. Het zou immers stom zijn om door een slechte dag de trui te verliezen.

Jammer.

Edit: Go Paul!