Bibi trok zondagavond met vrienden Petra en Jürgen (/me zwaait eens vriendelijk) naar Leuven. Dat bleek niet zo evident als je zou denken. De avondspits met de hordes dagjesmensen zat er voor niks tussen. Neen: breuk in de [tag]bovenleiding[/tag] te Anderlecht (kanten van Brussel) zorgde ervoor dat het ons een kleine 4u nam om van Brugge naar Leuven te sporen. Enfin, om 18u werd ik aan het station gedropt, rond 7u40 tufte onze trein – langzaam, mind you – het station uit.

Op zo’n moment speelt de ervaring van een treinpendelaar zwaar in het voordeel. Neem nooit zomaar de eerste de beste trein. Wacht tot je min of meer kan stellen dat er twee na mekaar zullen volgen die jouw kant uit moet. Neem dan pas de tweede trein, want minder vol. Tweedens: verlaat je die trein dan ook niet. Ook niet als er wordt omgeroepen dat er nog eentje eerder zal vertrekken. Vaak is dat niét zo. Het leuke is dat je op zo’n moment het Soldeneffect krijgt: de horden dagjesmensen pakken hun boeltje, kinderen, honden,… om massaal de andere trein te halen. Uiteraard betekent dat zitplaats voor diegenen die achterblijven. Tenslotte is het gewoon rustig afwachten tot ie vertrekt en berusten dat je toch allang niet meer op een redelijk uur op je bestemming zal arriveren. Bij de [tag]NMBS[/tag] moet je je pappenheimers kennen.

O ja, het leukst vond ik de Franstalige dame en Nederlandstalige vriendin (?) die ons vanaf Brussel vervoegden. De ene gaf in schelle stem te kennen dat ze niet echt akkoord ging met de situatie omdat ze niet wist of ze in Luik ging geraken (ochere de conducteur die haar kaartje moest knippen *gniffel*) Haar compagnon scheen dan weer alle dienstregelingen op het Brabantse spoorwegnet van buiten te kennen.

Op de één of andere wijze slagen wij er áltijd in het meest geschifte volk aan te trekken wanneer wij op stap zijn. Ha!

O ja, wij zijn dan toch iets voor tienen in [tag]Leuven[/tag] geraakt…