Het ziet ernaar uit dat het ergste achter de rug is. Gisterenavond met een dafalgan vroeg in bed gekropen. Maar vanochtend was er niet veel beterschap. Hoofdpijn en een mottig gevoel. Tot overmaat van ramp kreeg ik in de trein vre-se-lijk veel pijn in mijn onderrug. Iets mis met de nieren? Op het werk direct een aantal glazen fris bronwater uit het ‘watermeubel’ binnengekapt. Na de maandagmorgenlijke personeelsvergadering ging het al iets beter. En na de middag ben ik er min of meer doorgekomen.

Vanavond ga ik nog eens vroeg in bed kruipen. Kwestie van niets aan het toeval over te laten. Morgenavond heb ik immers vergadering van de VVBAD Werkgroep Automatisering te Leuven.