Hmz. Matthias stapte gisteravond rillend en een serieuze snotvalling in bed. Vandaag is het nog niet veel beter. Stef keek vanuit de zetel toe hoe ik mij nog eens in bed omdraaide en liet een vragend MoOoOoOoSe?? horen. Gelukkig heb ik geen zware hoofdpijn en is er dafalgan om het ergste te counteren. Maar verder voel ik mij zo slap als een vaatdoek. Ik vraag mij nog steeds af hoe ik in godsnaam vanmorgen de trein huiswaarts vanuit Antwerpen heb kunnen nemen.

Snif. If you’ll excuse me, my bed is waiting…