Kerstavond 2016. We zijn er zo goed als klaar voor. We schuiven straks de voetjes onder tafel bij de schoonmama. Er wacht ons fondue, spelletjes, gezellig samen zijn en secret-santa-gewijs cadeautjes uitwisselen. En morgen mogen we nog eens hetzelfde doen bij mijn eigen ouders. Heerlijk! Iets waar we al lang ten huize naar uit kijken.

December is doorgaans een bijzonder drukke maand. En dat was ook dit jaar niet anders. Op het werk deden we van studiedag. En er waren een aantal deadlines die we moesten halen. Bij Marjan was er dan weer een kerstmusical. Tussendoor was er de jacht op cadeau’s, het inplannen van de kerstvakantie en nog zoveel meer. Meer dan voldoende om onszelf in te verliezen.

Even wel, December, dat was deze keer ook zeer veel reflectie. Want 2016 is in alles een vrij bewogen jaar gebleken, om het zacht uit te drukken.

Canvas heeft een online reeks “Grote vragen” waarin ze Mensen Met Een Gedacht een Grote Vraag stelt. Dirk de Wachter beantwoordde daarin toepasselijk op “Welke vraag zou iedereen zich minstens eenmaal moeten stellen?”

Ook weer dat moeten. Ik denk dat ons menselijk brein zo ontwikkeld is, dat het eigenlijk zonde is, zonde, dat het eigenlijk een schande is, als we geen vragen stellen over het bestaan. De ledigheid, de genotsvolle nietsheid waarin sommige mensen bestaan kan mij bijzonder ergeren. Dus, een soort zelfreflectie, nadenken over wat is dat hier voor een gedoe? Hoe kan ik een beetje zinvol bestaan? Hoe kan ik iets betekenen voor de ander? Hoe kan ik in dit tranendal, met alle miserie die je om je heen ziet iets doen voor de wereld? En ik bedoel niet al te onwaarschijnlijk geëngageerd, hoor, maar in de kleine dingen. Ik begrijp niet dat mensen zich dat niet afvragen. Ik begrijp dat niet. Of dat moet? Het is niet aan mij om te zeggen wat mensen moeten, maar ik begrijp niet dat je gewoon individueel doordendert zonder te zeggen: Oei, wat gebeurt hier? Waar zijn we bezig? Hoe kan ik iets betekenen?

En ik volg hem daar volledig in. Als we iéts van 2016 zouden mogen leren, dan is het toch wel dat. Want er zijn ooit jaren geweest dat ook ik domweg door het leven denderde zonder echt helemaal bij de zaak te zijn, in het hier en nu.

Kerstavond 2016. Dat is voor mij dus vooral heel erg bewust en dankbaar zijn dat ik dat kan en mag vieren met iedereen die mij nauw aan het hart ligt. Ik wens jullie tussen de hors d’oeuvres, de kerstlotto en de zangstondes een gelijkaardige reflectie toe.

Fijn, rustig en liefdevol kerstmis aan allen!

(foto: CC0 / Jez Timms)