Netsensei

Much Ado About Nothing

Wijvenweek #4 Dream on

Toen ik klein was, wilde ik astronaut worden. Of toch iets met rakketten doen. Ik was wild van ruimtevaart en de helft van mijn boekenplank bestond uit boeken over de ruimte. Astronauten en kosmonauten waren mijn grote helden. Je kan je wel voorstellen dat ik geen oog toe deed toen Dirk Frimout richting hemel werd geschoten.

Toen ik klein was wilde ik archeoloog worden. Schatten ontdekken. Mummies opgraven. Howard Carter en Indiana Jones gewijs doorheen Egypte banjeren. Jaja, dat leek me wel wat. De andere helft van mijn boekenplank bestond dan ook uit boeken over geschiedenis en archeologie. Ok. Meer dan archeologie: wetenschapsgeschiedenis, filosofie en nog zoveel meer. Het kon me allemaal wel boeien.

Toen ik klein was wilde ik machinist worden. Rondrijden met een trein doorheen feeërieke landschappen, dat leek me wel wat. Zo’n trein, dat boezemde gewoon ontzag in. Ik had de Märklin set van mijn vader geërfd en ik heb er nog wat stukken bij aangeschaft. En ik had ook de hele uitzet van Lego. Uren ben ik zoet geweest met treintjes, wissels, transformators, uurschema’s enzovoorts. De catalogi van Märklin zetten alleen maar aan tot dromen.

Toen ik klein was wilde ik piloot worden. In een vliegtuig stappen en kunnen opstijgen naar eender waar leek me de ultieme vrijheid. Uren was ik zoet met het in mekaar prullen van vliegtuigjes uit karton. Het ene model al onzinniger dan het andere. En dan afsteken met elastiekjes en zo. Proberen te begrijpen hoe de draagkracht van een vleugel werkt. Lezen over de gebroeders Wright en die gekke Blériot die met een gevalletje van balsahout als eerste het Kanaal over vloog. Of over acrobatische toeren van de spitfires en de Slag om Engeland. God, dat waren pas wondertjes van techniek.

Het dichtste dat ik bij die dromen ben gekomen is geschiedenis studeren. Want die andere, tjah, daar heb je wiskunde voor nodig. Of veel geld. En ik heb geen van de twee. Vandaag ben ik dus historicus maar veel historisch onderzoek doe ik niet meer. Verre van zelf.

Tjah, reality kicked in.

Maar kansen komen en gaan. En dromen veranderen.  Ik ben Drupal developer en ben gedreven om het volgende interessante, leuke project te zien slagen. Ik denk na en ik bouw dingen waarvan ik tien of vijftien jaar geleden nooit had gedacht dat ik ze ooit zou bouwen. Als ik daar op terug kijk, dan denk ik: Ach, ik ben niet teleurgesteld over mijn jongensdromen, het was al héél leuk om ze te hebben. Het is minstens zo leuk om er vandaag nieuwe te kunnen koesteren door met open geest naar de toekomst te kijken.