Netsensei

Much Ado About Nothing

Tron

Ah, jeugdherinneringen. Dingen die ik als klein ventje meemaakte en die top de dag van vandaag nog altijd diepe indruk hebben nagelaten. Tron is er zo eentje. Ik weet niet meer hoe oud ik moet zijn geweest. Een jaar of 6? Geen idee. Maar ergens tijdens een kerstvakantie werd Tron op TV uitgezonden.

Die befaamde lightcycle scène. Die bliepgeluidjes. Die abstracte kostuums. De beroemde scène waarin Flynn in het spelletje wordt ‘gedigitaliseerd’.  Heerlijk. Ik ging volledig op in de wereld van Tron. Niet dat ik nu ook weer zo van die pakjes wilde zoals de Tronguy, maar ergens vermoed ik dat mijn fascinatie met computers daar misschien wel zijn kiem zal hebben gehad.

Ik heb uiteindelijk Tron welgeteld éénmaal in mijn leven gezien. Tijdens mijn tienerjaren heb ik nog eens een paar pogingen gewaagd, op zoek bij de betere videoverhuurzaken maar de film leek nergens deel uit te maken van het gamma. Jammer. Zelfs tegenwoordig, met de Intertubes gevuld met minder legaal spul heb ik uiteindelijk nooit de behoefte gevoeld op zoek te gaan naar dat stukje jeugdsentiment.

En dus ben ik razend benieuwd naar wat Tron Legacy gaat brengen. Niet dat ik nu meteen bij de première al in de bioscoop wil zitten. Maar het is wel een gebeuren waar ik reikhalzend naar uit kijk. Alleen, tjah, hoge verwachtingen, daar kan men moeilijk aan tippen.

In ieder geval komt op 7 december de Tron Legacy Soundtrack uit. Volledig gemaakt door de heren van Daft Punk. Een betere keuze zou ik niet hebben kunnen maken. Als je een beetje zoekt, dan vind je in de cloud wel al een volledige streaming versie van de soundtrack. Ik kan u zeggen: ze stelt niet teleur. Ik vond de soundtrack van Inception al bijzonder zwaar de moeite, maar wat Daft Punk doet, dat gaat toch nog een stuk verder. Puur genieten.

“The Grid. A digital frontier. I tried to picture clusters of information as they move through the computer. What did they  look like? Chips? Motorcycles? Were the circuits like freeways? I kept dreaming of a world I’d never see. And then. One day. I got in!”