Netsensei

Much Ado About Nothing

Mijn hoofd

Soms, voornamelijk vroeger, zoals op school, was mijn hoofd als een blok graniet. Als kennis eenmaal in mijn hersenen gebeiteld staat, dan valt het niet al te gemakkelijk mee die zomaar te wissen. Het is dan ook écht plezierig om te kunnen spelen met wat in mijn hoofd zit. Alleen, net als het beitelen in graniet stevig wat moeite vraagt, kost leren mij vaak veel bloed, zweet en tranen.

Soms, voornamelijk nu, is mijn hoofd dan weer gelijk een zandstrand. Teksten lezen, de essentie distilleren en opslaan in mijn korte termijn geheugen. Een nuttige eigenschap in een wereld waar informatie koning is. Wat je in zand schrijft, verdwijnt echter al snel zodra de zee erover is gegaan. Kennis lijk ik dan zo weer te verliezen omdat al die andere informatie er zo wordt overgeschreven. En het verhaal dat ik dan breng met wat mij nog rest, tjah,…

Mijn hoofd, hé…