Vanavond ben ik met Eline, Mirthe, Suiadan en Osahi naar een filmpje gaan pikken in de Decascoop Kinepolis Gent. We hadden afgesproken om eerst een hapje eten. Dat werd dus op de Vrijdagmarkt. Vrij letterlijk want met het zonnige weer stonden de terrasjes al uit en daar profiteerden we van. Het was nochtans niet bepaald warm en de dienster was een tikje onder de indruk dat we toch buiten wilden zitten. Het viel nochtans verbazend goed mee. Een warme jas was wel een must. Nog nooit meegemaakt, zo vroeg op het jaar zo ’s avonds buiten kunnen eten.

Zo iets voor zevenen trokken we naar Ter Platen. We hadden immers gekozen voor Sweeney Todd. Johnny Depp en Helena Bonham Carter die zingen? In een Tim Burton film? Dat moésten we toch wel gezien hebben.

Het verhaal zelf: Sweeney Todd is een barbier met een voorliefde voor het planten van zijn vlijmscherpe barbiersmessen in de halzen van zijn clientèle. De lijken worden door zijn partner-in-crime en taartjesverkoopster Mrs. Lovett vakkundig in de stuffing gedraaid en verkocht. Todd moordt uit wraak nadat hij ten onrechte was veroordeeld en aldus zijn gezin kwijtraakte. Zijn opperste doel is het doden van de rechter die hem dat lapte en tevens ook zijn dochter inpikte. Intussen dunt hij ineens ook half het 19de eeuwse mannelijke Londen uit. Geen makkelijk uitgangspunt om daar een lichtvoetige horror-musical van te maken (bestaat dit genre?)

Eerlijk gezegd wist ik niet goed wat ik ervan moest verwachten. Maar al snel bleek het vrij goed mee te vallen. De typische Burtonesque sfeer was er wel. Je weet wel, de fantasierijke decors, karakters en kostuums. Alleen viel dat aspect ietwat naar de achtergrond omdat het eigenlijk om een musical gaat. Dat zijn we niet gewoon en dus was het even terug wennen aan de zingende acteurs. Depp en Carter brachten het er zeker niet slecht van af. Alhoewel, in postproductie kan je geluid vrij goed rechttrekken. De trukendoos zal ook hier ongetwijfeld aangesproken zijn. Hilarisch en fijn was het optreden van Sacha Baron Cohen. En ook de anderen deden dat niet slecht. Dik in orde qua acteerwerk. Er zit ook genoeg vaart en plottwists in het verhaal zodat je aandacht niet meteen verslapt. Een knappe prestatie voor een fim van goed 120 minuten tegenwoordig. Sommige elementen blijven wat in de wind hangen. Wat met de dochter van Todd? En hoe zit dat met Anthony?

Al bij al is het uitbrengen van een musicalfilm niet zo evident. Maar het moet gezegd: dit is een geslaagde demonstratie dat het genre zeker niet hoeft te worden begraven.