Gisteren naar 300 gaan zien. Ze speelden hem in de grootste zaal van de Metropolis. Indrukwekkend is zo’n beetje het juiste woord. Veel verhaal zit er alvast niet in. En voor de bevlogen dialogen moet je ook alvast niet gaan kijken. Bert slaat dus de nagel op de kop.

Natuurlijk Frank Miller’s Graphic Novels zijn dan ook een stijl op zichzelf. De vorige verfilming, Sin City, vond ik niet echt smaken. Op een eind begonnen de opstapelende film noire clichés ferm tegen te steken. Daarom dat ik met gemengde gevoelens naar 300 ging kijken. Het verhaal van Leonidas en zijn 300 spartanen, daarmee werd ik reeds in het middelbaar mee om de oren geslagen. No surprises there. Uiteindelijk deed ik het deze keer vooral voor de esthetiek. De beeldjes in de trailer hadden een hoge kwijlfactor, en ik werd niet teleurgesteld. Elke frame was een kunstwerkje op zich. Teveel slowmotion? Hell no! Visueel was het puur genieten. De acteerprestaties waren natuurlijk een kwestie van overacting, maar ik moet zeggen dat koningin Gorgo sterk speelde. Zeker als je weet dat het allemaal tegen blue screens werd gedaan…

De moeite waard? Voor de liefhebbers ja!