Netsensei

Much Ado About Nothing

Italiaans

Bon. Op de hoek van de kasteelpleinstraat en de teirninckstraat is er een take away Italiaan. Ik passeer er elke dag. Vandaag stapte ik er in alle impulsiviteit binnen. Buiten een gammele toog, een paar tafels en stoelen en een oven met wat kartonnen dozen is er niet veel te zien. De olijfkleurige italiaan van dienst sprak alvast geen woord Nederlands. Ik kreeg dan maar een prijslijstje onder mijn neus geduwd.

De keuze was simpel: ofwel een punt pizza ofwel een pizza van “45 cm”. Wat is dat dan, die 45 cm? Lengte? Dikte? Omtrek? Laat staan dat ik die afstand zo ineens correct kon inschatten. Veel verder dan wat zwaaien naar de stapel relatief kleine dozen ging het niet. Ik bestelde dus in de veronderstelling dat die “45 cm” er niet zoveel toe deed, zolang ie maar in een doos paste.

Boy, was I wrong! Het ging wel dégelijk om de diameter van zo’n spul. Je kon er een klein ontwikkelingsland jaren mee voeden. Vooraleer ik het goed en wel besefte had hij zo’n monster geprepareerd, in stukken gesneden en verdeeld over twee dozen.

Van de nood dan maar een deugd gemaakt en mijn bovenbuurman op een doos getrakteerd. Welke les trekken we hier uit? Betrouw nooit aanduidingen opgesteld door Italianen zonder dat ze je duidelijk kunnen maken waarop ze précies slaan.

Of leer op zijn minst Italiaans.