Netsensei

Het werd een zeer vruchtbaar en productief weekend moet ik zeggen.

• Ik heb voor een project in Java een Subversion repository opgezet en de twee working copies op mijn laptop en mijn desktop thuis met elkaar gesynchroniseerd.
• Ik heb OpenOffice.org en Netbeans geïnstalleerd en geconfigureerd.
• Ik heb mijzelve wat ingewerkt in JAXB voor het het automatisch genereren van XML files op basis van XML schema’s.
• Ik heb nog wat foto’s weten te verwerken.
• Ik heb mijn bureaublad en de programma’s in mijn Start menu opgeruimd.
• Ik heb mijn gebruikersprofiel verhuist naar een andere partitie. Kwestie van wat ruimte te besparen.
• Ik heb wat zitten spelen met Adium en Pidgin. Vooral dan Twitter notifications in Adium toegevoegd. Ik vind eigenlijk best wel grappig om via Adium een Twitter achter te laten en dan te zien dat die in mijn browser op mijn pc naar voor komt.
• Ik heb flink wat zitten spelen met CSS en XHTML. Er staat iets levensvatbaar in de steigers.
• Ik heb heel wat blogs bijgelezen en de hele Steven Feys (Google’s a bitch, aint she!) discussie proberen te volgen.

Ik ben een tevreden mens. Ik hoop de lijn de komende week verder te kunnen trekken…

Opgepikt bij Bert. Information R/evolution is de nieuwe van Mike Wesch, antropoloog aan de University of Kansas. Hij is vooral bekend van zijn vorige: The Machine is us/ing us.

Ben ik nu de enige die niet honderd procent akkoord gaat met een aantal van zijn veronderstellingen over papieren informatie? In mijn ogen verwart hij hier de wijze waarop metadata worden bijgehouden en beheerd met de beperkingen die eigen zijn aan analoge verschijningsvormen van informatie. Uiteraard kost het moeite en tijd om relevante informatie via een steekkaartenbak terug te vinden, maar in een digitaal beheersysteem zou je perfect nieuwe paradigma’s zoals folksonomieën kunnen toepassen om analoge informatie te beschrijven en te beheren.

Het grote probleem is hier raadpleegbaarheid: het kost tijd en moeite om relevante informatie op te zoeken in bibliotheken en archieven. De ware revolutie is dat die informatie samen met relevante metadata digitaal ter beschikking wordt gesteld. Op dat moment kan informatie immers fysieke en zelfs de logische grenzen van haar oorspronkelijke bewaarplaats overstijgen (interoperabiliteit! mash-ups! etc.).

Ik heb geprobeerd enkele boompjes op te zetten maar om al mijn bezwaren nu hier te plaatsen, dat zou wat te ver leiden.

• xkcddreams
  xkcd in real life!
  (tags: photos comics)
• I swallowed a small piece of aluminum foil.
  bash.org revisited
  (tags: funny)
• 19.20.21.
  Zeer knappe infographics
  (tags: statistics research population future planning)

Aan iedereen die gisteren in Wetteren was! Mercie voor de vele fijne attenties (ik had het absoluut niet verwacht)! Ik vond het alvast een zéér fijne avond. Ik hoop van u hetzelfde!

Om even verder te reminisceren op de titel van Tom’s laatste literaire feit… Aangezien ik vanmorgen toch in ’t stadje was heb ik gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn ticket richting Venetië op te pikken bij de reisagent. Terwijl een assistent mij wat extra uitleg aan het geven was stommelden er twee marginale types de zaak binnen. Vader (ongetwijfeld trucker of zo) en zijn 16 jarige zoontje (ongetwijfeld into jumpen).

Het begon met de vraag of ze een foldertje van Disneyland Parijs mochten meenemen. Geen probleem. Maar daar bleef het niet bij. In plaats van de beurt af te wachten begonnen beiden vragen af te schieten op de arme reisagent. En hoe gaan we daar naartoe? (Met de trein. ’t Staat in de folder) En is dat ver van ’t station naar Disneyland? (Neen! ’t Station is in Disneyland. Lees de folder!) En kan je daar blijven slapen? (Nooit naar de Efteling geweest zeker? Open de friggin’ folder!) De boertige stijl van de vader weerspiegelde zich ook in de onbehouwen manier van vragen bij het zoontje.

Afijn, gelukkig wist de reisagent de tegenwoordigheid van geest te bewaren om de twee er meteen op te wijzen dat hij eigenlijk in-the-middle-of-something was waarna hij zich terug tot mij wendde. Het eindigde ermee dat beiden afdropen om later op de dag nog eens terug te keren.

Om maar meteen met Tom te quoten:

Tleven is wijs en al, maar al die andere mensen zijn er wat teveel aan.

Een ongeluk komt nooit alleen. Rijd ik op woensdagavond, Halloween, de achterband van mijn fiets lek ergens in suburbia, gisteren kwam er dan weer een barst in het schermpje van mijn gsm!

De fietsenmaker bleek vandaag gesloten te zijn, dus ging het maar richting Belcompany in ’t stadje. Eerste vraag: dekt de garantie gebroken schermpjes? Standaard niet, moest de toonbankmens mij teleurstellen. ‘Gelukkig’ had ik bij de aanschaf, dik zes maanden geleden, een extra verzekering genomen om dit soort onverkwikkelijkheden te dekken. Ik betaal wel per kwartaal een beperkte premie, maar bij problemen zou ik mij kunnen bedienen van een excellente service. Althans, zo werd mij beloofd.

Vandaag mocht ik proeven van support na aankoop. Mijn gsm werd meteen gedemonteerd, in een zakje gestoken en weggeborgen onder de toonbank. Ik kreeg prompt ook een vervanggsm gepresenteerd: het is een nokia 3310 of zo geworden. Je weet wel: die standaard paars-blauwe bakjes waar praktisch iedereen vijf jaar geleden mee rondliep. Ik veronderstel dat het tegenwoordig fashionable is geworden om met retro-elektronica rond te lopen. In ieder geval mag ik de komende vier weken van het old school gevoel genieten.

Tenslotte bleek dat de verkoper nog het meeste werk had met het volbrengen van de nodige formaliteiten en administratie. Nu maar hopen dat ik mijn toestel binnen redelijke termijn terug zal zien.

“… I got a giant growth on my pecker!” Zo’n beetje de tagline van vanavond. Eerst gaan kaarten met de Brugse vrinden. Vrouwe fortuna was mij overigens welgezind want ik kwam, zag en overwon! Daarna ging het richting jeugdhuis. Met een tussenhalte, weliswaar, wegens lekke fietsband. Niet handig zo rond 12u.

Het mooie aan het jeugdhuis is dat er zelfs een kleine cinema is ingericht! Dat wist ik zelfs geeneens! Er zijn een twintigtal cinemazetels geïnstalleerd, een stevige audioinstallatie, een beamer en een doek. Meer moet dat niet zijn om naar een B horror te kunnen kijken. De bezetting was overigens maar droevig: nu ja, vier man was voldoende om het gezellig te maken!

De filmkeuze ging uit naar Bubba Hotep (meteen ook de enige uit de selectie gehuurde films die wilde werken op het DVD toestel). Het verhaal is volledig van de pot gerukt: een Egyptische mummie komt terecht ergens in Texas en spookt in het rusthuis waar Elvis Presley zijn laatste dagen slijt, lijdt aan syfilis en terugdenkt aan zijn gloriedagen. Uiteraard maakt Elvis nog één keer een comeback om de bewoners van Shady Rest te redden. Veel meer moet dat niet zijn. Laat ons zeggen dat we goed gelachen hebben. Engelse ondertitels voor de ‘hearing impaired’ zijn trouwens ronduit hilarisch als je naar een slechte horror zit te kijken.

Mocht u het zich nog afvragen: de quote in de titel komt uit de film.

Via Ine

Mja, mooie infographics, alleen met de boodschap ga ik niet honderd procent akkoord. Aan de motieven van Greenpeace hoeven we niet te twijfelen. Het is een feit dat we teveel voor onze energie betalen en dat het geld beland in de zakken van de maatschappijen die in Electrabel een meerderheidsaandeel bezitten. Dat nucleaire energie zo vervuilend en onveilig is, daar heb ik mijn twijfels bij.

De beelden van Tjernobil en een A-bomontploffing vond ik er wat over. Nucleaire centrales mogen dan wel op dezelfde principes zijn gebaseerd, hier zijn ze nog altijd een stuk veiliger dan de slecht onderhouden en beheerde turbines in Rusland. Daar mag ik toch van uit gaan. Het is hen natuurlijk om het oproepen van het doembeeld rond atoomenergie te doen. En dan pakken dergelijke dramatische beelden goed uit.

Over de vervuiling heb ik in EOS een tijd geleden een artikel gelezen. Het afval is inderdaad een probleem. Maar mits verantwoordde omgang kan een groot deel worden omgewerkt en moet slechts een minimaal deel permanent in bunkers worden bewaard. De kans dat we uiteindelijk aan kanker door kerncentrales zullen sterven, een stuk kleiner dan dat pakweg passief roken ons de das zal omdoen. (Go Peter trouwens!)

Waar men wel een punt heeft is dat Electrabel schijnheilig de ‘groene stroom’ voor zijn kar spant: besparingtips zijn vooral handig als je geen dure factuur wil betalen. Uiteindelijk produceert Electrabel heel wat energie die ’s nachts – eerder nutteloos – in straatverlichting en zo wordt gepompt. Of ze verkoopt de energie aan fabrikanten zoasl Nuon die de consument nog duurder ervoor laten betalen. Mij lijkt dat nog eerder dé boodschap te zijn dan dat de herkomst van onze energie in twijfel wordt getrokken.

• Maps & more
  Reclame voor het nieuwe initiatief van collega J.: een blogje over kaarten, cartografie, GIS systemen, historische atlassen,…
  (tags: maps software blogs)

Westtalent, (Het Entrepot) JH Comma, 28 oktober 2007.

Een massa fijne optredens gezien waaronder PQ, Trip Mondaine (yet another revelation! Keep up the good work!) en Johnny and the Cavemen. Ik heb ook even gebabbeld met Jelle Vermeersch: toffe mens! Verder heb ik ook geleerd dat oordopjes een must zijn en dat afgaande op het eindresultaat, oefening inderdaad flink wat vrucht afwerpt. Op 1 december is er de finale in Het Entrepot. Met een beetje geluk krijg ik een plaatsje vlak voor het podium. Hoezee!

O ja, ik heb nog niet alle foto’s verwerkt. ’t Is nog maar een eerste selectie…