In de serie “enveloppes die de postbode terug mag krijgen” presenteer ik u vandaag: een brief van de CM om mij te melden dat 30 de uiterste leeftijdsgrens is wat betreft het voorhuwelijkssparen en dat ik beleefd verzocht word persoonlijk mijn geld te komen ophalen.

Ik interpreteer dat als: Van deze jongen moeten we niet te snel meer verwachten dat hij ooit nog eens van straat gaat geraken dus hij mag zijn geld ook zo wel komen ophalen.

Ik vermoed dat ik in een grijze jas, hoog opgetrokken kraag en hoed op als een dief in de nacht vlak voor sluitingsuur mij daar ga moeten aanbieden om dan in een bruine zak – voorzien van vetplekken wegens gebruikt voor de lunch van de dienstdoende ambtenaar, dat spreekt – een met een elastiekje samengebonden bundeltje bankbriefjes te mogen ontvangen.

Pfuu!