Zo eens om de zoveel tijd sta ik tegenwoordig achter de toog van ons Jeugdhuis. Jawel. Achter als in “Wat wilt gij drinken?” Ik moet toegeven dat ik dat wel eens graag doe. Zo pintjes tappen en drank schenken. Op een ietwat drukke avond is dat verstand op nul en rustig de dorstigen bedienen.  Eigenlijk doe ik dat als vrijwilliger, maar het mooie is dat ik – eens bezig – mijn verstand op nul kan zetten.

Bestellingen opnemen, dat vraagt een goed geheugen en – belangrijk – een goed paar oren. Voor je het weet heb je een pint teveel getapt. Gelukkig zijn er de internationale gebaren, zoals voor een pintje (pinkje) of een Palm (handpalm), om het wat duidelijk maken.

Dan is er het schenken. Een goede pint met een schone col tappen, dat vraagt een beetje ofening en handigheid. Je moet maken dat het glas niet elke keer overstroomt (= verlies van bier!), dat je de ratio bier/schuim goed zit, dat je tempo houdt,… Vier glazen na mekaar tappen zonder de kraan telkens toe te doen, is ook een kunst. Speciaalbieren zoals een Duvel of een Vedett zijn een uitdaging. Giet je te snel of zijn ze niet koel genoeg, dan krijg je vooral veel schuim in je glas. Giet je te traag, dan heb je geen mooie col. En believe me, klanten zijn al eens zeer kritisch als hun pint niet helemaal naar hun normen is geschonken.

Tenslotte is er het afrekenen. Dan moet je maken dat je eerst het geld ziet vast te krijgen vooraleer je de drank schenkt. En liefst nog correct wisselgeld terug kan geven. Hoofdrekenen om 2 uur ’s nachts durft dan al eens pijn doen als men wil betalen met 50 euro.

En tussen door moeten er ook nog koelkasten worden aangevuld, glazen afgeruimd en gewassen, van tijd een nieuw vat aansluiten,…  Afin, gelukkig ben ik niet alleen. Gisteren bemanden we de bar met 3 mensen. Als je mekaar wat kent dan gaat dat gemakkelijk om op mekaar in te spelen wat enorm helpt als het wat druk begint te worden.

Het mooie aan zo’n baravond is dat ik ook maar enkel daar aan hoef te denken.  Eenmaal aan de slag vraagt de boel draaiende te houden alle concentratie.  Ideaal dus om de zinnen te verzetten.  Bijgevolg heb ik dan ook ongemeen veel respect gekweekt voor mensen die achter een toog staan. Maar om nu zelf een café te openen? Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt. Ik heb de handen al vol zonder veel te moeten denken aan boekhouding, SABAM, milieunormen, lasten en what-not.  Eigenlijk moet je goed gek zijn en bijzonder veel geluk hebben om het te maken in de horeca.