“En bij welke dienst zit je?” vroeg de bedrijfsarts van dienst. “BZ SA” antwoordde ik terwijl ik naar een kapstok zocht voor mijn jas. “Ga maar zitten.” zei ze kort terwijl ze een lange lijst van namen doorbladerde. Ik vermoed dat ik zowat de voorlaatste was en dat ze zowat de helft van het stadspersoneel moet hebben gezien.

Terwijl ik mijn mouw opstroopte vroeg ze nog of ik vroeger al geprikt was en of ik toen nergens last van had. “Neen. Helemaal niet.” Ik presenteerde bewust mijn linkerbovenarm. Van zo’n prik heb ik nadien altijd last van pijnlijke armspieren. Ik keek even weg terwijl ze de naald controleerde. Toen ik terugkeek was het al gebeurd. Zonder er iets van te voelen. De techniek staat voor niets. En oefening baart kunst. Geen minuut later sloot ik de deur van het provisoire kabinet op de dienst FI achter mij.

Ik kan er alvast weer de winter mee door.