Ach, kolonisten van Catan. Mijn speldoos ligt hier wat werkloos, maar gisteren heb ik wel een beestig spelletje met de collega-vrienden gespeeld. Eigenlijk werd het meteen een volledige gezelschapspelletjesavond. Na de arbeid ging het richting stamkroeg ‘Afspanning ’t Waagstuk’ op de Stadswaag. Na de obligate spaghetti speelden we kort een spelletje Machiavelli in afwachting tot we voltallig waren. Machiavelli is zo niet echt mijn ding. Je probeert immers drie, vier stappen vooruit te denken maar tegen de tijd dat het jouw beurt is, is de situatie zo veranderd dat je al je wilde plannen op mag bergen. Mja, toch knap tweede geëindigd.

Tegen achten konden we dan met zes man Kolonisten spelen met uitbreiding. We hadden de grootste tafel in de gelagzaal bezet en nog konden al onze glazen, het spelbord en alle attributen maar nét erop. Mja. Omdat we een paar newbies hadden dan maar de spelregels ‘vlug’ even uitgelegd en dan erin gevlogen. Ik had een beetje pech met mijn uitgangspositie: veel wol, maar geen erts en nauwelijks hout. Met wat slim aanpakken en handel drijven kon ik gelukkig wel mijn rijkje wat uitbreiden. Het laatste uur was het plezantste omdat het dan keihard ging. De grondstoffen waren zo verdeeld dat je tot handel – of oorlog – met je medespelers werd gedwongen wilde je iets doen. Afijn, we hielden het vol tot dik halftwaalf. Ik had vanmorgen immers nog afspraak op de dienst Financiën voor het werk. En dan wil een mens wel wakker op het appel verschijnen…