Ik ben op zoek naar een goeie fiets. En ik sta al een heel eind ver in die zoektocht: ik heb wat informatie links en rechts verzameld en dankzij collega F. ben ik op dit moment mijn ogen aan het uitkijken op het merk Oxford.

Deze week heb ik in het Antwerpse drie fietshandelaars bezocht. Kwestie van het smeer op te kunnen snuiven en het glanzende aluminium – carbon is kostelijk man! – te kunnen aanschouwen. Van de eerste twee kreeg ik vooral wat gemompel en wat folders mee. Niet echt interessant. Nummer drie in de Verschansingsstraat bevalt mij heel wat beter.

De verkoopmens stelde meteen de juiste vragen. In plaats van “Welk model had ge in gedachten” was het “Waarvoor moet dat dienen? Hoeveel kilometers leg je er per dag mee af?” Het is de bedoeling dat ik er hier in ’t Stad mee naar mijn werk trek en af en toe ook eens een tochtje mee kan maken. Meteen kon hij mij een aantal modellen tonen. Eén model, de Oxford D-Fence kon mij wel bekoren. Beter nog, de man stelde mij voor om er even een toertje mee te doen! Ik moet zeggen, een beestige fiets. Ik heb gelijk de Oxford folder meegekregen. Ik ga er nog even over nadenken want ’t is toch wel een hele investering, zo’n fiets. Maar na jaren met tweedehands wrakken te hebben gedaan, vind ik er wel recht op hebben.