Netsensei

Much Ado About Nothing

Savatjes

Wie goed zoekt op de Markt van Brugge vindt een soort van shoe discount. Zo’n winkel waar je schoenen aan de helft van de prijs kan kopen. De kwaliteit die je ervoor terug krijgt moet je er maar voor lief bijnemen. Nu waren we eergisteren even binnengelopen om er rond te kijken. Eén van de dingen die ze er verkopen zijn savatjes ofte pantoffels van het soort waarmee hele legers grootmoeders geschoeid zijn.

Gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om zo’n paar eens wat van naderbij te bekijken. Charlotte wees mij vooral op het praktische nut: een stevige geribbelde zool om slippartijen te vermijden en een warme binnen- en buitenvoering om bejaarde voeten, die naar het schijnt snel koud worden, op temperatuur te houden. Zelf viel mij vooral het estethische element op. Of beter: het gebrek daaraan. Eigenlijk waren het grijs, wollen schoenen zonder enig model of karakter. En dat is toch wel spijtig. Hoewel ik het functionele aspect zeker niet ontken vind ik het kras dat dat opeens wegvalt. Alsof een 70 jarige geen smaak meer heeft en geen moer meer geeft om haar voeten zitten. Waarom geen streepje kleur? Wat is er mis met een een modern motiefje? En kan er écht niets gedaan worden aan dat vormeloze model? Het moeten nu ook geen Von Dutch sportschoenen zijn of zo. Maar-u-weet-wel-wat-ik-bedoel.

Met de vergrijzing in aantocht is dat misschien een nieuwe markt voor ontwerpers! Misschien moeten ze maar eens het rusthuis intrekken. Het zou mij niet verbazen moesten heel wat dames op leeftijd stille verwachtingen koesteren en heel blij zouden zijn met stevige, warme savatjes met een fantasietje.