Netsensei

De verloren zoon is terug. Weken heb ik mij suf gezocht naar mijn LaCiE 160Gb externe schijfje en mijn trosje USB sleutels. Sinds ik in Leuven werk wist ik niet meer waar ik die gelegd had. Een waar drama. Blijkt nu dat ze al die tijd in mijn blauwe laptoptas die in Antwerpen ligt, zaten. En natuurlijk ontdek ik dat pas twee dagen na een LANparty waar ik het ding best wel had kunnen gebruiken. Typisch.

Via Demus bij wie ik mij volledig aansluit.

Een lanparty, da’s gamen. Da’s eens tussen gelijkgezinden zitten. Da’s mekaar virtueel afmaken en daarna hoffelijk een pintje drinken. Ach ja… games en vreugde. Maar dan moet je wel een goed werkende pc hebben.

Ik moet eerlijk zijn. De laatste uren heb ik wat afgezweet. Steam blijkt lastiger te doen dan gedacht. Bij het installeren van Steam op mijn nieuwe machine – hulde voor Jon – beweert de on line winkel dat ik slechts de helft van alle games in mijn bezit ook effectief bij hen heb gekocht. Met andere woorden, een flink deel van mijn aankopen zijn niet meer beschikbaar. Ugh!

Ik heb ondertussen al op en af steam geïnstalleerd, gegoocheld met allerlei backups en whatnots. Zonde resultaat. Gelukkig heb ik mijn credit card op zak en dus kon ik net een vrij dwingend berichtje naar het Steam Support Team sturen. Eens benieuwd hoe snel dat ze daarop zullen reageren en mijn aankopen vrijgeven.

Maar op momenten als deze beseft een mens meer dan ooit dat software eigenlijk een dienst is. Zelfs spelletjes. En dat je als eindgebruiker de controle moet overlaten aan de makers. Eerlijk gezegd een goeie zaak want zolang het goed werkt, krijg je een mooie support en moet je je nergens zorgen om maken. Maar o wee als het daar eens durft fout te lopen!

In de rand nog dit: op mijn nieuwe machine staat Vista. Een OEM licentie die er gratis bijkwam. In het eerste halfuur dat ik er mee heb zitten prullen mocht ik drie tot vier keer rebooten. En verder weigerde het netwerk alle dienst zonder een duidelijk aanwijsbare reden te geven. Uiteindelijk lag het aan de netwerkkabel. Vista is naar mijn eerste hands-on indruk nu een dikke usability fail. Opties op onlogische plaatsen zetten, tientallen verwarrende navigatiepaden doorheen de interface om hetzelfde te bereiken… Afin, ik wil het nog wat de tijd geven, maar het doet mij weer iets meer neigen naar deze conclusie: als je wil productief wil zijn, dan zijn er betere platformen dan Windows. Is gamen je ding, dan is dit, jammer genoeg, de enige optie. Of je moet uitwijken naar het gemak van een console.

Aha! Meer uitleg bij Michel over de Delicious Fail. Bookah!

WordPress 2.6.1 is uit! Here we go again…

https://vimeo.com/1529825

Blog Action Day 2008: 15 october 2008. Mark it in your calendars, kids!

O ja, was ik dinsdag nog naar een studio gaan kijken. Beste huisbazen, ik apprecieer het niet wanneer men mij 40 minuten – en een regenvlaag later – laat wachten bij de voordeur. Dat geeft niet meteen een zeer vertrouwenswekkend indruk bij deze potentiële huurder.

Mijn PC begint al geruime tijd pluimen te laten. Je kent het wel: je koopt een pc, dat gaat een paar jaar mee en dan lukt het je niet meer om recente, veeleisende spelletjes vlot te laten draaien. Toen ik een paar maanden geleden niet verder geraakte dan twee missies in Company of Heroes zonder diavoorstelling, was dat een teken aan de wand.

Eerlijk is eerlijk, de laatste upgrade (moederbord en CPU) is van 2006 of zo. Toen Half-life 2 uitkwam. Ondertussen zijn we weer twee jaar en heel wat updates aan de Source engine verder. Dus ook daar loopt het al wat trager dan vroeger.

Gelukkig wil kameraad J. van zijn “oud” – lees: nog geen jaar geleden aangeschaft – systeem af. Driemaal raden wie de gelukkige is die de hardware voor een prikje over mag nemen! Ideaal om weer een jaartje of twee verder te kunnen. Straks op LanScape wordt het nieuwe monster overhandigd.

En natuurlijk betekent dat nu alles op het oude beestje backuppen en op externe schijf gooien. Gelukkig is er Steam om het zaakje wat te automatiseren…

Beste LamaZone, respect omdat je iets anders wil en je daar dan ook voor gaat! Een mens moet zijn dromen durven waar maken. Veel succes en plezier in Mexico!

Wie lang achter een computer zit, kent het probleem wel: na een flinke poos beginnen de handen, polsen en armen flink pijn te doen. RSI is de boodsdoener. Je maakt immers constant honderden malen per dag dezelfde bewegingen. Bewegingen waarop ons lichaam niet gemaakt is.

Sinds een kleine week verlies ik tijdens het werk alle kracht in mijn rechterhand. En sinds gisteren heb ik ook last van een pijnlijke pols. Duidelijk een signaal van mijn lichaam dat mij vertelt: stop met wat je doet! Nochtans werk ik al jaren met toetsenborden en muizen. Wat is er dan mis?

Sinds een maand of twee 8 uur per dag werk met een mighty mouse van Apple en niet meer met een el cheapo HP rat. Laat u echter niet misleiden door het gelikte design van Apple’s Machtige. Qua ergonomie is het ding absolute stront.

• De muis is een overlangs gesneden, net te kleine worst waar ik mijn hand niet volledig op kan laten rusten.
• De rechter/linker muisknoppen werken knudde. Het is in feite één grote knop met twee sensoren ter linker- en rechterzijde. Alleen, als je klikt dan speelt de factor geluk mee als je rechts dan wel links wil klikken. Niet ideaal want al snel ga je je je wijsvinger optillen als je met je middenvinger klikt, dan wel met je wijsvinger uiterst links klikken om zeker te zijn dat je juist zit.
• De scrollball. Wel… balletje. In het geval van de Mighty Mouse is dat een piepklein puntje waar je je vinger niet op kunt laten rusten (er zit een knop onder!). Als je scrolt heb je niet het gevoel écht controle te hebben over het ondingetje.
• De twee knoppen aan de zijkant zijn ook al nauwelijks klikbaar. Ik zit altijd te prullen als ik er mee wil klikken. Ik eindig er meestal mee dat ik juist de knoppen op de bovenkant van de muis heb aangesproken.

De muis is voor mij echt niet de meest handige muis die ik al gebruikt heb. Sterker nog, ik de niet dat ik al veel minder handigere muizen in mijn hand heb mogen nemen.

Laten we dat dan nog even combineren met OSX zelf. Ik maak graag gebruik van Exposé. Met de muis even naar de hoeken ga, dan krijg ik al mijn vensters te zien. Ik doe dat echter een paar honderd keer per dag. Zeer repititief en ik buig mijn pols in een heel onnatuurlijke houding.

Afin, het gevolg is dus pijn en een rechterhand die niet meer mee wil. Daar moeten we iets aan doen.

Eerst en vooral volg ik de tip van Roger Johannson om mijn muis in een hoek schuin voor mijn keyboard in plaats van ernaast te leggen. Ik leun licht op mijn arm elleboog en mijn volledige onderarm leunt op het tafelvlak. Al een hele verbetering.

Johansson vind de Mighty Mouse ook absolute rommel. Duidelijk dus. Ik neem maandag mijn eigen muis mee naar het werk. Een Logitech met al flink wat jaartjes staat van dienst, maar wel eentje die altijd heel goed in de hand heeft gelegen. Eens zien of dat verbetering brengt.

Tenslotte ga ik eens moeten nadenken om mijn mac wat anders te configureren zodat ik voor flink wat zaken minder moet muizen. Hoe meer shortcuts op de keyboard, des te liever. Quicksilver staat alvast geïnstalleerd. Dus als er mensen zijn die tips hebben… Ik zou graag nog wat polsen hebben de komende jaren.