Barcamp is een unconference
Vanmorgen werd de eerste Barcamp Antwerpen aangekondigd. 21 maart in Berchem. Fijn! Ik ben op de voorbije Barcamps in Gent altijd met heel wat nieuwe ideëen terug thuis gekomen.
Alleen, de aankondiging op de wiki wijkt wat af van de norm. Meest opvallende ‘nieuwe’ regel is dat iedereen 10 euro stort. Wie actief deelneemt krijgt zijn geld terug. Het is een poging om te maken dat het unconference aspect behouden blijft. Toch zette die nieuwe drempel mij aan het denken.
Op de voorbije twee barcamps heb ik een talk gegeven. Het plan was om deze keer er gewoon bij te zijn zonder zelf iets te brengen. Kwestie van het podium ook eens aan de andere gegadigden te geven. Dat ik dan 10 euro ‘inschrijvingsgeld’ moet betalen – want daar komt het op neer – is voor mij net geen incentive. Als ik nu een talk zou geven is het eerder met een gevoel van moeten dan van willen. En het wil net lukken dat als iets van ‘moeten’ is, het mij al snel minder zal interesseren. Voor mij is juist het vrijblijvende karakter van Barcamp de belangrijkste motivatie om iets te doen. Ik denk dat ik daar wel niet alleen in zal zijn.
Terecht stellen de organisatoren dat een barcamp organiseren duur is. De dag kost immers 35 euro per deelnemer.Dat houdt in: locatie, materiaal, catering, verzekering,… Dat geld moet ergens van komen. Sponsors in de eerste plaats, maar het ‘inschrijvingsgeld’ zal daar ook wel voor bedoeld zijn. Denk ik dan. Want zo wordt het niet verkocht. Ik interpreteer het invoeren van inschrijvingsgeld vooral als motivatie, niet om kosten te dekken… Afin, tot ik tien minuten geleden de kleine lettertjes in de sidebar zag. Men rekent erop van goed 81 deelnemers te ontvangen aangezien er slechts 13 x 3 slots vrij zijn.
Overigens had ik toch wel graag geweten wie/wat er achter dat rekeningnummer schuil gaat vooraleer ik daar zomaar geld op stort. Per slot van rekening prediken we als IT’ers on line voorzichtigheid maar nu wordt er wel van ons verwacht geld over te schrijven zonder te weten wie er aan de andere kant van de collectebus staat.
Los daarvan had ik vanmorgen dan weer een Ticketmatic/Sherpa/… momentje. Je weet wel, je probeert een concertticket voor dEUS on line te bestellen maar het eindigt in een ganse middag refreshen van pagina’s, crashende servers, vloeken, frustratie en – als dame fortuna u gunstig gezind is – een print met een reservatie (je hebt de tickets dan nog niet eens). Wel, ik heb mijzelve opnieuw moeten registreren omdat de wikipagina steeds door anderen wordt bewerkt – wat wel eigen is aan een wiki natuurlijk. Het aantal plaatsen is nu eenmaal beperkt tot 120.
Afin, als ik het allemaal zo wat aanschouw, dan vraag ik mij toch af of de huidige vorm niet voor verbetering vatbaar is? In Vlaanderen organiseren we zo om het half jaar één Barcamp. Voor meteen 120 man. De vraag is groot en slechts de snelsten – de twitteraars – weten een plaatsje te veroveren. Tijdens de laatste barcamp viel het mij dan weer op dat er vier of vijf simultane tracks zijn maar dat men meestal naar die paar grote kanonnen gaat luisteren. Ikzelf sprak de laatste keer voor dik 8 man, Stijn moest het zelfs met 4 mensen in de zaal stellen.
Misschien zou Barcamp ook tussentijds in kleinere vorm georganiseerd kunnen worden. Voor pakweg 40 à 50 mensen. Je zou dat bijvoorbeeld in een polyvalente zaal kunnen doen waarbij mensen in groepen zitten en de discussie kunnen aangaan (het moeten niet altijd presentaties zijn!) met elkaar. Wat het makkelijk organiseerbaar houdt (ook een Barcamp aspect) En daarnaast is er ook nog altijd het concept WordCamp: een unconference die volledig rondt WordPress draait. Of waarom ook niet een DrupalCamp? Zo trek je misschien eens een ander publiek met niet minder interessante ideeën over het hele on line en techy gebeuren.
Mja, ik speel weer met allerlei ideeën hier…