Netsensei

Zo. Ik ben geknipt en gekapt. Mijn haar, daar durf ik al eens lastig van worden.  Doorgaans draag ik mijn haar graag een ietsje langer, maar als het te lang wordt, dan valt er een bles voor mijn ogen en dreig ik af te stevenen op, wel, een soortement nektapijtje. Er is een sweet spot waar mijn haar niet te lang is, maar ook niet te kort.

Het is ’s morgens altijd het hartje bang vasthouden of ik geen bad hair day ga hebben. Ik heb dunne, bruine manen met eigen willetje. Die durven dan wel eens alle kanten uit staan. Of ze vallen gewoon compleet plat. Een coupe zonder veel volume geeft dat dan. Nu, ik zou daar gel en wax en dingen in kunnen doen. En dan met een haardroger allerlei truuken uithalen. Ik ken er die daar ’s een heel ochtendlijk ritueel van maken. Zelf ben ik nogal praktisch ingesteld: de tijd die ik in de badkamer spendeer, dat moet geen kleine eeuwigheid duren. En haarproducten, daar blijf ik liever van wegens hoe gezond kan dat ook maar zijn. In de ideale wereld: wassen, drogen en proper kammen. Meer moet dat niet zijn.

Nu, het valt allemaal eigenlijk best wel mee. De haarlijn is in de loop der jaren weliswaar onvermijdelijk wat geweken, maar niets om dramatisch over te doen.

Wat wel een moeilijkheid blijft is een goede kapper vinden. Sinds jaar en dag ging ik vroeger naar eentje in de gemeente. Hoewel de mens degelijk werk afleverde, was het resultaat veelal ouwbollig. Of gewoon kort. Zeg maar coupe jatte. Ik ben een paar maanden in hartje Brugge naar een, wat heet trendy en hip, salon geweest. Loungy muziek, Ché en Menzo achteloos op de kaptafels en dartele jonge knipdeernes die de scharen hanteerden. Het probleem is dat ik elke keer moest diets maken wat ik wilde terwijl de kapster van dienst niet altijd met veel vertrouwen aan de slag ging. Het salon dat ik vandaag bezocht werd uitgebaat door wat meer ervaren knipdames die gewoon de schaar en scheermes ter hand nemen en gewoon hun job doen zonder dat ik daarvoor meticuleuze aanwijzingen moest geven. Hey, ik kreeg zelfs een glaasje cava voor de Dag van de Klant! Volgende kreeg ga ik nog eens terug want zoals dat heet: je kunnen bevestigen met een evenwaardige prestatie.

Reeds jaar en dag sjees ik door het land per trein. En een van de dingen die ik graag doe is mensjes observeren. Je ziet namelijk alles en iedereen op de trein. Studenten, ouders met bleirende kinderen, toeristen, voetbalsupporters,… en natuurlijk Senioren!

Het blijft soms een klasse appart. Ik herinner mij hoe kameraad TDW ze jaren geleden omschreef als de “Kamikazes van het Spoor”. Soms terecht, ik herinner me nog een voorval waar mij een wandelstok tussen de benen werd gestoken om te verhinderen dat ik eerst zou opstappen. Nu moet je weten dat de trein in kwestie in kopstation Antwerpen Centraal nog twintig minuten stil stond en dat ik en de dader in kwestie de enigen waren die wilden opstappen. Ik zweer het u, zo’n hardhouten geval, dat komt aan.

Afin, wat mij opvalt is dat senioren onderweg een soort uniforme dresscode hebben. De heren dragen een soortement vlak beige vest boven een lichtblauw of -roze hemd en een gelijk gekleurde broek met daaronder van die hagelwitte sportschoenen. De dames durven al eens manlief te kopiëren of dragen zo’n beige regenjas, met daaronder van die nylon kousen en zwarte, platte, orthopedische schoenen. Je zou haast denken dat het een bende is. Of een soortement sekte. Misschien hebben ze geheime rituelen of zo. Een geheime handdruk die enkel gekend is door vijfenzestigplussers.

Vanmorgen stapte er zo een groepje op. Een man of zes. Heel amusant om ze te zien twijfelen in welke richting de trein zou rijden (de andere richting dan waar ze vandaan kwam, duh!) en wie aan het raam zou zitten. Allen waren ze in het bleke beige gekleed. De treinrit ging de gemoedelijke discussie over onderwerpen zoals daar zijn: chronische slaapapneu, recente overlijdens, de kleinkinders,…

Ik moest een lach onderdrukken, het was zo keihard Man Bijt Hond.

Dat laatste half jaar. Dat is voorbij gevlogen.

Geef mij dan het hier, nu en straks. Want het toen, dat moet je toch ooit eens achter je laten.

Oh Boy! Coldplay komt op 18 december naar ’t Sportpaleis. Ja, ik geef grif toe dat ik naast U2 ook fan ben van Coldplay. Om de één of andere duistere reden kan ik niet begrijpen waarom ze ooit tot de meest slaapverwekkende, ware het niet irritante, act ooit zijn bestempeld. Tjah.

Ik heb ze ondertussen wel, eum, een keer of 4 gezien. Of was het 5? Ik herinner mij nog het optreden te Werchter in 2002. Of was het 2001? Toen waren ze nog nobele onbekenden die ergens in de middag het podium beklommen. Er waren toen al de hits uit Parachutes. Maar ook de grapjurk Chris Martin die bij een voorbij drijvende, opgeblazen condoom de wei zo ver kreeg om één minuut stilte te houden voor “The guy who didn’t get lucky last night.”

Natuurlijk hebben ze ook wel hun downs gekend. Neem nu hun Christmas Lights. What. Were. They. Thinking? Serieus!

Aniehoe. Ik ben blij dat ze nog eens komen. Een heel mooie afsluiter van een persoonlijk nogal woelig jaar. Dat zeker!

Live the language – Paris from EF Intl. Language Centers on Vimeo.

De filmpjes van EF waarin ze hun taalcursussen promoten zijn ronduit geniaal.

Let normal transmission resume!

Yup, ik heb een beetje express niet te hard geblogd afgelopen week. Tijdens het bouwen van het nieuwe laagje wilde ik het geknoei met de database tot een minimum beperken. En verder was het ook een vreselijk drukke week.

Dinsdagavond hebben J. en ik de lat een beetje hoger gelegd. We proberen nu routes van niveau 5C te klimmen. J. heeft er al eentje volledig geklommen, ik strandde net voor de finish. De dag erna voelde ik het in de spieren. Aangezien ik regelmatig in Gent toef voor de Job, denk ik erover om in het najaar toch eens in Bleau te gaan klimmen.

Donderdag was een helse dag. Eerst hartje Brussel. Met collega E. die zo moedig was om met de auto af te komen zakken. We hebben een half uur deel uitgemaakt van de opstopping in de tunnels onder Yser en Koekelberg. Eén keer, maar geen twee keer. Onbegrijpelijk dat men dat niet oplost. Zoveel tijd verloren, zoveel vervuiling van stationair draaiende automotoren. Vreselijk. ’s Avonds had ik bestuursvergadering van ons Jeugdhuis. Tot nu toe was ik gewoon bestuurslid, maar ik ga er in de nabije toekomst een actievere rol spelen.

Kookles op vrijdagavond. Eerst is er de stress om voor 19 uur vanuit Antwerpen in Brugge te geraken. Serieus, los lopende koeien op het spoor? Beste NMBS, dit is niet de Far West waar we een cattle catcher op onze locomotieven monteren. Aniehoe. De kookles was gelukkig ontspannen. Met H. en A. stonden we in voor het dessert: ijs op basis van mascarpone, begeleid door een handgemaakte tuille en afgewerkt met een streepje chocolade. Ik had nog nooit patisserie gemaakt, maar het werd een geweldige ervaring. Heerlijk!

Het weekend bestond uit werken aan de blog met op de achtergrond Buddha Bar, films kijken, luieren, stevig uitslapen en lezen.

Ik ben klaar voor een nieuwe werkweek. En u?

Zo. Ik heb er even over gedaan, maar het nieuwe theme staat on line. Eigenhandig gebouwd want dat hoort zo als rechtgeaarde web developer. Eat your own dogfood en al.

Het ontwerp is alvast niet zo heel erg veranderd. Ik had eerst een pak schetsen gemaakt en in mijn gedachten wilde ik de structuur helemaal omgooien. Maar toen besefte ik dat de vorige layout al een eeuwigheid meeging en perfect werkte. Dus heb ik ze eerder een update gegeven. De grijze balk was een gimmick, maar eentje die niet zo fantastisch werkte. De site lijnde ook helemaal rechts uit. Op een groot scherm breekt dat het evenwicht. Dus is er nu een nieuwe sidebar en is de site gecentreerd.

De oude HTML en CSS code dateerde van ergens begin 2008. Dat zijn bijna de “duistere Middeleeuwen” * in de wondere wereld van het web. Ondertussen hebben we HTML5, CSS3, is Internet Explorer 6 ten grave gedragen, heeft Google Chrome een flinke hap uit de browsermarkt genomen,… Het is trouwens wonderbaarlijk dat het tussen dan en nu, nog altijd, ondanks een paar mankementjes, redelijk werkte met de laatste updates van WordPress. Afin, ik heb ervoor gekozen om het theme van de grond af te herschrijven met de toekomst in het achterhoofd.  Ik heb de HTML 5 Reset startertheme genomen en ik er boven mijn eigen theme geschreven. Wie naar de broncode kijkt, zal zien dat er een pak HTML5 tussen zit. Backward compatibility wordt gegarandeerd door Modernizr dat in het startertheme zit.

De zoekfunctionaliteit is gesneuveld. Ik heb ze zelf in al die jaren nooit gebruikt. Google indexeert reeds jaren deze blog. Ik durf dus al eens te Googlen naar een oud artikel.

De Recente Commentaren widget is nu meer uitgesproken. In plaats van domweg de 5 laatste reacties te tonen drijven nu de artikels waar frequent op wordt gereageerd naar boven. De Get Recent Comments plugin doet de heavy lifting. En ja, ik heb het idee overgenomen van Michel.

Het Archief steekt anders in mekaar. Ik heb het idee van Tumblr.  Een overzicht van artikels in blokjesvorm leek me wel een tof idee. Ik heb een tijd geëxperimenteerd met de Infinite Scroll plugin. Ik merkte echter dat die in Internet Explorer 7 niet helemaal proper werkte. En ik vroeg me ook af of het breken van een verwachtingspatroon, de navigatie onderaan elke pagina, wel zo’n fantastisch idee zou zijn. Ik heb het idee uiteindelijk laten sneuvelen. Misschien dat het er bij een volgende versie toch in zit.

Tenslotte heb ik mijn Colofon eens stevig onder handen genomen met een gereviseerde tekst. Dat mocht ook wel eens.

Op de todo lijst staat de inhoud van de site. Alles steekt in een paar basiscategorieën zoals Blog, Life, Internet, Drupal, Techtalk,… Ik ben niet altijd even consequent geweest in het toekennen van categorieën. Die categorieën zelf zijn ook redelijk geëvolueerd naarmate mijn interesses zich verlegden. Dat moet dus drrringend eens worden opgeschoond.

Laat maar weten wat je ervan denkt!

* Als medievist hou ik niet zo van de term “Duistere Middeleeuwen”. Die zijn nooit zo duister geweest als men laat uitschijnen. Het was zeker niet zo dat bijgeloof en onwetendheid hoogtij vierden. Integendeel. Wikipedia leert je meer!

• ZOMBIES, RUN! Running game & audio adventure for iOS/Android …
  You tie your shoes, put on your headphones, take your first few steps outside. You’ve barely covered a hundred yards when you hear them. They must be close. 
• A robot that flies like a bird – YouTube
  http://www.ted.com Plenty of robots can fly — but none can fly like a real bird. That is, until Markus Fischer and his team at Festo built SmartBird, a large, lightweight robot, modeled on a seagull, that flies by flapping its wings. A soaring demo fresh from TEDGlobal 2011.
• Cracking Fort Knox
  A look inside the most secure vault of the world.
• Wefi Surfboards on Vimeo
  Hollow Cedar Surfboards shaped by Randy Weflen.
• Respublika. Motion graphics on Vimeo
  Respublika. Books. Music. Perspective.
• EF – Live The Language – Paris on Vimeo
  Commercial for EF International Language Centers.
• DBpedia 3.7 released, including 15 localized …
  The new DBpedia data set describes more than 3.64 million things, of which 1.83 million are classified in a consistent ontology, including 416,000 persons, 526,000 places, 106,000 music albums, 60,000 films, 17,500 video games, 169,000 organizations, 183,000 species and 5,400 diseases.
• Back to (the wrong) school
  As we get ready for the 93rd year of universal public education, here’s the question every parent and taxpayer needs to wrestle with: Are we going to applaud, push or even permit our schools (including most of the private ones) to continue the safe but ultimately doomed strategy of churning out predictable, testable and mediocre factory-workers?

Vandaag is ’t nain-elevun. Dat het al tien jaar geleden is. Wat gaat dat snel. Weten jullie nog waar jullie waren, wat jullie deden, toen het nieuws wereldkundig werd gemaakt?

Ik was die middag met een kameraad aan het sleutelen aan de website van onze studentenvereniging. En toen belde zijn vader om te zeggen dat het oorlog was en dat we dringend CNN moesten opzetten. Op het moment dat ik de TV aanzette stortte die tweede toren als een kaartenhuisje in. We hebben daar met open mond naartoe staan kijken.

Ik was er net 20 geworden en ik stond op het punt mijn eerste licentie geschiedenis te beginnen. Tot dan was mijn “voor” en “na”, de val van de Muur. In 1989. In die wintermaanden was ik er 8. Nog niet oud genoeg om te beseffen dat de wereld veranderd was, maar wel oud genoeg om te beseffen dat dit “big” was. Op 11 september besefte ik heel snel dat niets nog hetzelfde zou zijn. De doomsday profeten van de media hebben gelukkig geen gelijk gekregen, maar de wereld is er alvast niet veiliger op geworden.

Ik heb uiteindelijk twee dagen aan de buis gekluisterd gezeten. Toen vertrok ik met een paar vrienden op weekend naar de kust. En ja, ik herinner me dat het weer die zomer ook niet veel beter was dan nu.

Nooit gedacht dat ze er ooit eens in zouden slagen om die mannen op een cool muziekske te kunnen zetten.

Thanks Stijn B.!