Netsensei

HTTP inruilen voor HTTPS, dat stond nog op het lijstje. Ik heb dat net in orde gebracht. De S staat namelijk voor Secure. Met andere woorden, wanneer je rondstruint doorheen mijn blog, dan doe je dat vanaf nu veilig.

Waarom is dat belangrijk? Omdat er op het web ook mensen en organisaties zijn met minder goede bedoelingen. Wanneer mijn webserver een pagina naar jouw computer stuurt, dan wil je zeker zijn dat er tijdens het transport niet mee werd geknoeid. Dankzij HTTPS weet jouw computer automagisch dat de pagina die hij/zij ontvangt, ook daadwerkelijke de pagina is die oorspronkelijk werd verzonden.

Maar Matthias, kan je een voorbeeld geven van dergelijk “geknoei”? Wel, wanneer je surft op een “Free WIFI hotspot” – op hotel, in het station, luchthaven, restaurant,… – dan benader je het web via een toegang waarvan je niet weet of ze wel veilig is. Je stelt je vertrouwen in de uitbater van de hotspot. Voor niets gaat natuurlijk de zon op, en sommige uitbaters durven al eens advertenties te “injecteren” in webpagina’s die jij opvraagt. Daar zijn gedocumenteerde cases van. Ondanks dat dat overduidelijk een schending is van je privacy, is dat nog relatief tam. Vandaar is het immers maar een kleine stap om code te injecteren waarmee je computer kan worden gehackt. (Wat meteen ook een pleidooi is om niet zomaar op elk open, gratis netwerk te surfen!)

Bij HTTPS worden de pagina’s die jij opvraagt van een server, versleuteld verstuurd naar je browser. Enkel diegene met de juiste sleutel kan de pagina openen.

HTTPS is dus duidelijk een Goede Zaak. Matt Mullenweg kondigde onlangs aan dat bepaalde features in WordPress in de toekomst waarschijnlijk enkel nog met HTTPS zullen werken. Google gaat sneller beveiligde sites in zijn zoekresultaten tonen dan onbeveiligde websites. En vanaf 2017 gaat Chrome onbeveiligde sites “shamen”.  Met andere woorden, het wordt in de toekomst zelfs een basisvereiste om op het web te publiceren met versleuteling.

Waarom deed ik dat dan niet eerder? Om van HTTPS gebruik te maken met je bij een externe service een digitaal certificaat aanvragen. Dat certificaat kost doorgaans iets te veel om geen pijn te doen. Sinds kort is er een gratis alternatief dat zeer snel aan populariteit wint: Let’s Encrypt. Mocht je dus HTTPS op je weblog willen activeren: dan is dit wat je wil gebruiken.

Van een kat zeggen ze soms: je woont er mee samen, maar het is niet “jouw dier”. Katten zijn nogal eigenwijs, en onze Britse Korthaar is daar een toonbeeld van. Ze is geen pakkebeest. Ze komt niet gezellig op de schoot liggen en ze laat zich niet graag aanhalen. Ze zoekt ons gezelschap wel op, maar het is dan wel om vanop respectabele afstand ons doen en laten te bestuderen. Niet dat ze niet lief is, maar ’t is op haar manier.

Een tijd geleden was er een nestje kittens bij kennissen. Louise en haar vriendinnetjes brachten een bezoekje en waren meteen verkocht. “Oooh! Dat grijsje is superlief!! Ooooh! Hoe schattig, dat zwartje!” U begrijpt wel. “Waarom ook niet?”, dachten wij, “Een kitten kan je van jongsaf opkweken.” We hakten de knoop door en sinds vrijdagavond racet er hier een klein, grijs pluizebolletje doorheen de woonkamer.

Welkom Molly!

Een anderhalf jaar geleden probeerde ik nog eens op Flickr in te loggen om wat foto’s op te laden. Om de één of andere duistere reden lukte het toen niet om mijn oude Yahoo! account te openen. Well, wha-d’-ya-know, meneer-mevrouw. Probeerde ik gisteren nog eens, lukte het deze keer mooi wel.

Dus heb ik nu twee accounts. De oude en een nieuwere. Beggars can’t be choosers, zekers?

We hadden het goed geregeld. Een paar weken geleden zou Louise als onderdeel van haar verjaardag / sleepover met vriendinnetjes naar Trolls gaan kijken. Helaas ging dat feest niet door wegens ter elfder uur ziek geworden. Ze had dus van ons nog wat te goed, en dus trokken we onder ons drietjes gisterenmorgen naar de cinema.

Andermaal mooi werk van Dreamworks. Als je dezer dagen een animatiefilm wil zien, dan zou ik je deze alvast aanraden.

Een nieuwe blog! Een blog in’t nieuw! Een paar maanden noeste arbeid. Volharding troef, en het resultaat mag worden gezien. Er is bijzonder veel veranderd en dat was ook wel hoogstnodig. Ik was namelijk al lang niet meer tevreden over het oude ontwerp, een aantal storende bugs, achterhaalde functionaliteit en de verouderde copy. Mijn blog verkeerde in een lamentabele toestand. En dat was verre van bevorderlijk voor het regelmatig schrijven in de laatste jaren.

Ik schreef eerder reeds over mijn ambitie om hier terug te keren. Nochtans, kwatongen beweren al jaren dat bloggen reeds jaren dood zou zijn. Gelukkig zijn er mensen zoals Andy Baio en Jason Kottke die onlangs stukken publiceerden die mij van “Ja! Ja! Godverdomme, Ja!” deden knikken. En ook dichter bij huis wordt er duchtig geschreven en gepubliceerd. ’t Is dat deze madame met “you do you” zo hard gelijk heeft. En Graham Chapman wist dat 40 jaar geleden ook al. Ik keer niet terug uit een vorm van nostalgie, maar wel omdat dit domweg mijn stekkie op het web is, ongeacht wie meeleest en wat anderen doen. En omdat de het web mij juist de vrijheid geeft om dat plaatsje in te richten zoals ik het zelf wil.

Bij het omkatten van je blog hoort natuurlijk wat meer uitleg. Bij deze dus.

Het ontwerp

Ik bouwde het vorige ontwerp in 2008. Het was toen gebaseerd op dat van een bekende blogvader. Ook al heb ik me laten inspireren door anderen elders, deze keer ben ik ook op zoek gegaan naar een eigen stem en beeldtaal.  Ik heb me neergelegd bij het feit dat ik geen ontwerper pur sang ben. Maar uit ervaring weet ik wel wat goed werkt en mooi oogt. Vanuit die positie kon ik een fris ontwerp bouwen.

Het kleurenpalet heb ik gekozen via colourlovers.com en heet Let Me Eat Cake. De foto in de header komt van Unsplash (Patrick Tomasso) en is vrij beschikbaar via een Creative Commons Zero licentie. De lettertypes zijn Merriweather en het systeemfont van uw besturingssysteem. Ik tekende eerst de basis in Pixelmator, de details werkte ik uit in de browser.

Mobiel en toegankelijk

De vorige versie van de site dateerde van voor de introductie van de smartphone en was dus niet geoptimaliseerd voor mobiele toestellen. Deze versie is dat wel.  Als het goed is zou je deze blog dus ook mooi leesbaar moeten zijn op je tablet of iPhone. Ik maak dankbaar gebruik van hedendaagse technieken. Bijgevolg ondersteun ik oudere browsers niet langer en dat is een bewuste keuze. Om vooruit te gaan moet je soms durven breken met het verleden.

De inhoud

De inhoud is dezelfde gebleven. Deze blog was en blijft een lifelog. Ik wil mij bewust niet beperken tot een aantal thema’s in functie van een bepaald publiek. Ik schrijf in de eerste plaats omwille van mezelf. Dat er soms geen lijn te trekken is in de inhoud, is dus het logische gevolg. In het verleden worstelde ik met die chaos. Vandaag laat ik die strijd voor wat ze is, en ik laat mijn schrijfsels en hersenkronkels gewoon hun eigen weg volgen.

Jaren bloggen heeft een rijk archief opgeleverd. Maar dat archief was wel aan herwaardering toe. Ik heb dus tijd geïnvesteerd in opschonen en het toegankelijker maken van de oude content.

Ik ergerde mij al lang aan de wildgroei van categorieën. Ik heb die gerationaliseerd in 11 basiscategorieën. De bestaande inhoud, een 2.300 blogposts, heb ik opnieuw ingedeeld in deze categorieën.

Ik heb het archief een prominentere plaats gegeven. De zijbalk bevat nu een Archief blok en in het hoofdmenu vind je een veel beter uitgewerkte archiefpagina. Ik pakte ook de lijstpagina’s aan. Ik toon een beknopte teaser in plaats van de volledige blogpost om het overzicht te bewaren. De metselwerk grid layout heb ik dus verlaten wegens totaal onoverzichtelijk.

Tenslotte heb ik de zoekfunctie opgewaardeerd. Je komt het zoekformulier tegen op foutpagina’s en in de zijbalk. Zo kan je via een full text search doorheen mijn blog snuisteren.

De interactie

Interactie was, is en blijft belangrijk. Commentaar kan je vanaf nu leveren als geneste threads. Dat maakt antwoord en wederantwoord geven een stuk eenduidiger. Ik maak echter geen gebruik van Jetpack Comments of gehoste alternatieven zoals Facebook Comments of Disqus. Ik ben van mening dat als je commentaar, en dus content, van anderen een plaats wil geven, je daar ook zelf voor de omkadering in de hand hoort te nemen. Of toch als je die ruimte en vrijheid hebt. Een sterke derde partij die comments hosts is een ongelofelijk gemak, maar het is en blijft wel een stuk controle en privacy dat je uit handen geeft. Voor niets gaat immers de zon op.

Trackbacks en pingbacks hou ik uitgeschakeld. Het is ondertussen wel duidelijk dat die functies niet levensvatbaar zijn.

Het contactformulier is nieuw. Voorheen plaatste ik gewoon mijn mailadres op mijn blog. Alleen is het onmogelijk om te weten te komen hoe mensen mij terug vinden. Via een contactformulier kan ik daar iets beter vat op krijgen.

Onder de motorkap

Het actieve WordPress theme heet Libris, is gebaseerd op Underscores en heb ik van de grond af opgebouwd. De CSS code wordt gebaseerd met behulp van SASS en Gulp. De architectuur is losweg gebaseerd op SMACSS.

Ik maak gebruik van de meest recente versie van WordPress. Actieve plugins zijn Jetpack, Loco Translate, Contact Form 7, Regenerate Thumbnails en Compact Archives.

Deze site host ik op een geleasede virtuele server bij Linode. Ik neem het onderhoud van die server voor een flink stuk op mezelf. Tegenover de werklast staat dat het mijn kennis en ervaring over UNIX scherp houdt. En ik behoud armslag om problemen makkelijk zelf op te lossen.

***

Het is maar een greep uit de vele veranderingen. Sommige andere verdienen op tijd en stond nog een aparte blogpost. En verdere zullen er nog wel her en der manco’s zijn die vragen om een oplossing. Het belangrijkste is dat met het waaien van een nieuwe wind, ook de motivatie om terug meer te schrijven mag groeien.

Alvast veel leesplezier!

Soms leg ik een boek weg voor ik het uit heb. Ik geef dat graag toe. Als je iets echt niet goed vindt, dan stop je immers maar best met lezen. In dit geval stopte ik niet alleen omdat ik Yuval Harari’s Sapiens een slecht boek vind, maar ook omdat ik mij ronduit ergerde aan ’s mans uitlatingen en bedenkingen.

Harari probeert in een 400 bladzijden de essentie van de menselijke geschiedenis te vatten. Hij is niet de eerste, noch de laatste om dit te proberen. Alleen krijgt hij geweldig lof voor zijn werk. De historicus in mij was meer dan geïntrigreerd.

Hij begint nochtans vrij aardig. Vandaag is de homo sapiens sapiens de enige menselijke soort op aarde. Met chimpansees onze dichtste neven. Maar dat was niet altijd zo. Enkele tienduizenden jaren geleden leefden we samen met een handvol soorten: neanderthalensis, florensis,… Harari prikkelt de nieuwsgierigheid door zich af te vragen hoe die sapiens soorten met elkaar en met hun omgeving leefden. Maakten ze oorlog? Keken ze op dezelfde manier als wij naar de wereld? Wat dachten en voelden ze?

De prehistorie is niet voor niets de prehistorie. Er zijn geen geschreven bronnen en archeologische vondsten kunnen op allerlei manieren worden geïnterpreteerd. Harari vervalt al snel in een aantal “wat als” theorieën zonder sluitend bewijs te leveren.  Bij het verdwijnen van de Neanderthalers meandert hij tussen de ‘schuld’ van Sapiens Sapiens als grote moordenaar en de genetische bewijzen dat onze voorouders al eens een nummertje deden met onze neven en nichten. Hij laat het daar niet bij en schuift de eerste mensen meteen de ‘schuld’ van een aantal andere grote sterftes in de schoenen.

Even verder poneert hij dat de mensheid “slechter” af is sinds de Agrarische Revolutie. Veel menselijke kwalen – vroeger en nu – zijn te wijten aan een anatomie die niet aangepast is aan landbouw. Landbouw gooide ook onze sociale structuur grondig door elkaar: samenhokken in de (eerste) steden, leidde tot armoede, ongelijkheid, ziektes,… Harari stelt dat we die keuze niet bewust hebben gemaakt, maar dat de mensheid over verschillende generaties, in die situatie is gegroeid. En dat we de klok vandaag onmogelijk kunnen terug draaien.

Daarna gaat het nog verder bergaf via een bizarre uiteenzetting over de “fictie van de rechtspersoonlijkheid” en een rammelend betoog over de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring, vrijheid en slavernij. Uiteindelijk heb ik het rond dat punt opgegeven. Ik wist uit de reviews dat hij verderop nog een futurische beschouwing zou maken over AI en de impact van nieuwe technologie op de mens waarbij het terug koppelt naar eerdere passages. Maar ik had niet de moed om nog verder te lezen.

Harari’s fout is dat hij een waardeoordeel – goed, slecht, schuld – aan geschiedkundige feiten hangt. In werkelijkheid drijft de mens onvermijdelijk mee op grote stromingen en natuurlijke wetmatigheden. Goed of slecht heeft daarbij weinig te zien. Het is een zegen dat ons bewustzijn en kennis over de wereld is gegroeid. Tegelijk is het ook onze grootste vloek want die wereld laat zich niet zomaar gecontroleerd beïnvloeden door individu of collectief. De Correspondent schreef onlangs dit artikel over de kwalijke gevolgen van neo-romantiek en waardeoordelen over feiten.

Met dit boek probeert Harari duidelijk om een zo’n breed mogelijk publiek te bereiken. Op zijn best is hij hooguit informatief, maar even vaak vervalt hij in sensatie en overdrijving om als een soort schoolmeester zijn kennis te etaleren.

Ergens vind ik het dan ook licht verontrustend dat dit boek 4.3/5 krijgt op Goodreads en een regelrechte bestseller is. Ik zou dit boek ab-so-luut niet aanraden aan iemand die iets over de geschiedenis van de mens wil leren. Daarvoor is het gewoon te eenzijdig. Er zijn betere alternatieven die een meer gebalanceerd verhaal vertellen.

Ik werd vorige week 35 en er was het verlengde weekend. Voldoende redenen om er eens onder ons tweetjes op uit te trekken. De Flair bon die al enige tijd op de keukensteen lag, kwam handig van pas. We boekten twee nachtjes in Brussel in dit hotel aan de Louisalaan, pakten onze koffer op vrijdagavond en stapten de auto in.

Als jarige mocht ik het programma zo’n beetje bepalen. Vooraf had ik wel zo’n idee wat ik wilde zien en doen. De rest vulden we dan ter plaatse in. En dat leidde tot een aantal bijzonder aangename ontdekkingen.

Dit zijn de highlights.

Zien

Museum voor Schone Kunsten Brussel

Het KMSKB is een must. De omvangrijke, permanente collecties omspannen alles van de Vlaamse Primitieven tot en met de contemporainen. Ik wilde vooral de tijdelijke expo Brueghel: Unseen Masterpieces meepikken. Samen met het Google Cultural Institute ontwierp het museum een interactieve experience die werken van Bruegel op een frisse, moderne manier naar de bezoeker brengen. Denk virtual reality. Zo is er onder andere een ruimte vol met projectoren die je als het ware in de werken van Bruegel doen stappen. En er staan overal digitale schermen met visualisaties en uitleg. In de museumshop kan je ten slotte een Google Cardboard kopen om de ervaring thuis verder te beleven.

Het Jubelparkmuseum

Het KMKG is een verborgen schat aan de Cinquentenaire. Het museum is een gigantisch gebouw met eindeloze zalen vol cultuur en geschiedenis. Romeinen, Grieken, Egyptenaren, Pakistan, India, Amerika,… het passeert allemaal de revue. Hoogtepunten zijn natuurlijk de Egyptische mumies, de maquette van Rome en de indrukwekkende romeinse mozaiëken.

Het Legermuseum

Het KMLK is gefundenes fressen voor schoolreizen en daguitstappen. De vliegtuigen, tanks en artillerie waar je tussen stapt, spreken geweldig tot de verbeelding. En dan begin ik nog niet eens over de eindeloze gallerijen vol kleiner tuig, uniformen en andere militaire parafenalia. Nostalgie troef!

Ik moet eerlijk zijn: elk van deze musea is gigantisch groot. Het is onmogelijk om ze helemaal te bezichtigen op twee dagen tijd. We namen weliswaar onze tijd, maar we hebben uiteindelijk nog maar een fractie gezien van wat er tentoon wordt gesteld. Er is simpelweg te veel om te zien.

Justitiepaleis & Marollen

We maakten op zaterdag een wandeling vanuit ons hotel langs de Louiza naar het Justitiepaleis. Het Poelaartplein geeft uit op een mooi panorama over de stad. Vandaar gaat het met de Marollen-Poelaert lift naar hartje Marollenwijk. We liepen een uurtje door de wijk, pikten een interieurwinkel mee, en staken vandaar verder richting Grote Markt.

Food

l’Everest

Vlak bij ons hotel en aanbevolen door Foursquare app. Ik eet wel graag eens Indisch en dus kozen we voor l’Everest. Super lekker, niet te pikant, rustig gelegen en zeer vriendelijke bediening. Aanrader!

Berlin Fabrik

Dit burgerrestaurant ligt vlak achter de Kappellekerk, tussen Marollen en het centrum in. Het was net op de middag en we hadden zin een goede lunch. We namen eerder op goed geluk plaats op het terras. De burgers stelden ons niet teleur. Lekker! Kraftfutter om de middag in te zetten.

l’Huitriere

De schoonfamilie troonde ons op zaterdagavond mee naar l’Huitriere gelegen in de Sint-Katelijnewijk. Zin in een visgerecht? Dan kan ik dit wel aanbevelen. Voor een 25 EUR krijg je een proeversmenu met kreeft of krab. Bavetjes en gepriel met mesjes en vorkjes maakten de ervaring compleet. Er is ook een take-out bar: je kan er op straat krab of oesters bestellen om mee te nemen.

Drinks

JAT’ Café

Hipsters? Hipsters! Yuppies? Yuppies! Je vindt ze ten overvloede in dit koffiehuis. En terecht. Hippe vibe? Check! Killer koffie? Check! Ik koos voor een caloriebom, maar je kan er ook vegetarische, veganistische, biologisch geteelde koffies en gerechten krijgen. Ideaal voor een Hipster High Tea!

Rooftop 58

Parking 58 in hartje Brussel heeft een fantastische rooftop parking met een geweldig uitzicht. Deze zomer staan er op dat dak geen auto’s, maar een hippe popup Sky Bar met restaurant in bijhorende orangerie. Place m’as-tu vu? Die vind je nog tot 30 september boven de Anspachlaan.

Bar Beton

Nog in de Sint-Katelijnewijk vind je aan de Dansaertstraat de Bar Beton. Geen bruine kroeg, maar een ideale plek om mensen te ontmoeten voor een lichte organische lunch, een cocktail of een aperitief. Wij hielden er halt na de kreeft in l’Huitriere om de avond af te sluiten.

Tip: Bij aankomst in Brussel installeerde ik de Foursquare app op mijn smartphone. Ik had die een aantal jaar geleden ervan gegooid toen Swarm werd gepubliceerd. Er is ondertussen enorm veel veranderd en dat valt te merken: Foursquare heeft ons heel wat nuttige tips gegeven. Ik kan de app alleen maar aanraden als je in den vreemde op zoek gaat naar een restaurant, een winkel, een bar,…

Topweekend? Topweekend!

Bijna. Bijna vertrekken we!

Binnenkort vertrekken we op jaarlijkse vakantie. We doen het deze keer in twee etappes. Eerst gaat het richting Zwitserland. Na een kleine week steken we dan verder door naar Toscane. Ook dit jaar dus een verblijf op de agriturismo in Poggibonsi.

Natuurlijk betekent dat ook: op zoek naar geschikte vakantielectuur.  Momenteel staat dit op het lijstje:

American Gods – Neil Gaiman

Volgens mijn kindle heb ik reeds 26% verslonden. Ik ga nog geen oordeel vellen, tot ik dit boek uit heb.

Ravenspur – Conn Iggulden

De laatste in de tetralogie rond de War of the Roses. Deze kwam uit halverwege mei, dus een zeer recent boek. Ik ging volledig op in de vorige episodes, dus ik ben bijzonder benieuwd om te weten hoe het verder vergaat met de House of York. O ja, als je een GRRM fan bent en A Song of Ice and Fire hebt gelezen, dan is deze serie absoluut een aanrader.

Ancillary Justice – Ann Leckie

Okay. Deze is pure science fiction. Het is de eerste episode in een driedelige space opera. De reeks kreeg heel wat positieve kritiek, dus hier wil ik mij wel eens aan wagen.

Sapiens: A brief history of Humankind – Yuval Hoah Harari

Hm. Ik had de sample gelezen en mij lichtjes geërgerd aan de dichterlijke vrijheid van Harari. Ik ben blijkbaar niet de enige. Toch heb ik het boek ineens opgeladen op mijn Kindle. Omdat ik wil weten what the fuzz is all about. Al was het maar omdat hij op het lijstje van Bill Gates staat.

Where Wizards stay up late: the Origins of the Intenet – Matthew Lyon

Deze is non-fiction en een – ietwat droge – vertelling over hoe het Internet ontstond. De sample start het verhaal diep in de jaren ’50 met het ontstaan van ARPA en Sputnik. Het boek dateert wel reeds uit 1996 en Goodreads raadt het mij toch aan dus: lezen maar.

The Big Short: Inside the Doomsday machine – Michael Lewis

Deze gaat over de financiële crisis, de val van de grote banken, de speculatiebubbel,… Het is een non-fictie bestseller een aantal jaren terug. Vorig jaar werd ze verfilmd met Christian Bale, Steve Carell en Ryan Gosling in de hoofdrollen.

En wat lezen jullie zoal deze zomer?

Dat het van voor de schouderoperatie geleden was dat ik nog eens op tandartsbezoek ben geweest. Hoog tijd dus voor de jaarlijkse controle. Altijd iets wat ik met een due sense of dread and trepidation tegemoet ga.

Dit jaar had ik bijna een home-run gescoord. Mijn tanden blijken zo goed als gaaf en vertonen quasi geen slijtage. Bijna. Een piepklein beginnend, oppervlakkig gaatje rechtsachter was nefast voor de feestvreugde. De aanslag was zo miniem dat de tandenmeneer meteen besloot de zaak aan te pakken en de boor ter hand te nam.

Nu, sinds jaar en dag probeer ik van de frisdrank af te blijven. En dat helpt volgens mij wel om een goed rapport te krijgen. Mocht er nog iemand twijfelen: Danira en Kobe bewezen onlangs nog wat frisdrank met tanden doet.